Hello Beauvoorde den ben. Ja, de vraag van Stefaan moet ik met ja beantwoorden: de Beauvoordse gazette komt altijd toe, en ik lees ALLES wat erin staat. Mijn enige band zou ik bijna zeggen met mijn vertrekpunt en waar ik tenslotte geboren ben en opgroeide: kindertuin bij ‘ma mère’ Clara (1 jaar) en Juffrouw Blanche Notredame (2 jaar), lagere school bij ‘den ouden meester Witte’ (6 jaar), en dan die geschiedenis die te lezen was in de laatste nummers: waar Herman Missinne, Michel Top en Hugo Pyfferoen het over hadden, en de voetbalploeg, van Craye’s, via officieel dan Maurice Huyhe’s weide naar Veldes (blijkbaar vergeten in het vorig nummer) naar de weg naar Izenberge. En dan de tweewekelijkse tocht voor de verplaatsing, met de camionette van Leon en een paar auto’s, o.a. Valeer Valcke. Zo zijn we groot geworden. Ik zou wel nog een match willen spelen, maar: alleen in mijn dromen is dat mogelijk. Nu 10 000 km naar het Oosten toe, geniet ik van mijn oude dag. Met nog wel activiteiten allerhande, maar vooral met tevredenheid en dankbaar voor dat kleine begin dat toch wel wat potentieel had en zich heeft kunnen ontwikkelen. Net als ik verleden jaar schreef: ik vraag me soms af of ik nu nog Westerling/Beauvoordenaar ben of Oosterling/Hong Kong-er geworEn ik moet toegeven, ik ben geen van beiden, het eerste (niet meer) is stilaan geschiedenis ofte herinnering. En het tweede is een utopie (Chinees worden), maar dan toch, ik ben hier thuis. Laat ons beginnen met de taal: ‘welke taal spreek je het ‘best/ meest/liefst’ wordt me soms gevraagd. Best, wellicht West Vlaams/ Bachten de kupe’s. Maar dan de taal van 60 jaar geleden. Meest, Kantonees = Chinees dialect van Zuid-0ost China. Maar dan met een accentje waarbij me soms gevraagd wordt uit welke streek in China ik eigenlijk kom. Liefst: zeker Kantonees, want is het meest spontane en zelfs voor een weinig dingen de enige taal waarin ik me direct kan uitdrukken. En, belangrijk, de taal waarin ik nu het makkelijkst ‘kluchtjes kan vertellen’: alle Chinese moppen zijn woordspelingen, eigenlijk meer cultuur dan taal. Vertrouwen: persoonlijk, in sommige opzichten meer Oosters dan Westers. Bezoek aan de dokter bijvoorbeeld: meer vertrouwen in Chinese medicijnen met inbegrip van acupunctuur, dan Westerse met de vele neveneffecten van de medicijnen. Ook voor de dagdagelijkse gedachtegang en het gebeuren in het leven geeft de Chinese wijze me meer vertrouwen dan wat ik, (ja bijna) dagelijks, lees in Het Nieuwsblad! 22 De omgeving verandert wel degelijk je denk- en gedragswijze, zonder dat je het opmerkt. Je stelt de feiten vast! Eten en drinken: zal wel een probleem wezen! Ik kan dromen van de ouderwetse tafel thuis: hutsepot (op moeders wijze) in de winter, frieten met mayonaise en stoofkarbonaden (mijn moeder maakte zeker de beste!). Maar de Zuid Chinese huisgemaakte “dim sam’s” zijn toch hemels (ik leerde destijds dat we in de hemel rijst zouden krijgen met gouden lepeltjes), ik verkies ‘stokjes’. (Stefaan) verleden jaar zegde je me dat ik het nogal filosofisch aanpakte. Ben een beetje in dezelfde val getuimeld geloof ik. Maar kom, ik ben wel van Beauvoorde, maar voel me toch meer Hong Kong-er vandaag. Tenslotte 1943-1962 tegenover 1969-2021 maakt 24 tgv 66%. (De studententijd was verdeeld: Brussel, Namen en Leuven.) En het verschil is toch zo groot dat ze moeilijk in elkaar overvloeien. Toch kan ik nog dromen van sneeuw en ja, van hutsepot. Maar dromen zijn kort en bedrog, zegde men. Ik voel me hier thuis. En mag ik op verleden jaar terugkomen: ook veiliger in deze corona-tijd. Ik wens alle oude en nieuwe Beauvoordenaars, (want als ik namen lees, is de meerderheid me onbekend) een Zalig Kerstfeest en veel goeds voor 2022. Ferdinand Bouckhout
23 Online Touch Home