Pastoor Terrie is, verneem ik, gestorven in zijn fauteuil, nog rechtop zittend maar wel dood, in een woonzorgcentrum in Veurne. Hij wacht nog op zijn zerk. Zijn graf ligt er intussen enigszins verkommerd bij: met veel onkruid en een voorlopig kruis dat er schots en scheef bij staat. Maar maakt het iets uit? Schots en scheef is de mens. En ik verwed er een paar verzamelde werken van dichters op dat het zelfs scribenten die een poosje in de eeuwigheid hebben geloofd geen moer uitmaakt hoe recht het kruis staat dat zij soms al tijdens hun leven niet hebben kunnen dragen. Want dichters zijn prutsers en zelfs de beste prutsers onder hen zijn nooit heel recht door hun bestaan gestapt. De geniale Portugese dichter Fernando Pessoa heeft geschreven: 'Ik heb geen voorkeur voor wanneer ik toch geen voorkeur meer kan hebben.' En een waardige zerk: die komt er binnenkort vast wel.) Intussen ben ik wel ontgoocheld, moet ik toegeven, door de staat van afbladdering van sommige gedichten in het dorp (Veldeke, Van Maerlant, Hadewych, etc.) in de uitvoering waarvan de verzenminnende pastoor zijn hand heeft gehad. Als Beauvoorde zich echt het imago van poëziedorp wil blijven aanmeten, dan mag er best iemand zijn die zorg draagt voor de sanering en de restauratie van een en ander dat aan een gevel hangt of op een paneel staat afgedrukt. Er staan ook nieuwe gedichten in Wulveringem, Vinkem en Houtem verspreid, maar je vraagt je soms af op basis waarvan die selectie is gebeurd. Ik weet het: ik mag een gegeven paard niet in de bek kijken, maar het is louter uit betrokkenheid dat ik dit signaleer. Nee, ik heb hier, strictu sensu, niets geschreven dat een uitgebreid exposé over Merghelynck en zijn kasteel is. Maar de geest ben ik trouw gebleven. Wel heb ik, religieuze ketter, in opdracht van Poesia Divina en het Festival van Vlaanderen, een psalm neergepend die 'Psalm voor afvalligen' heet. Ik neem aan dat Beauvoorde mij daar de nodige rust toe verleend heeft. Mijn psalm: is dat wel een psalm? Hij gaat over een kleine jongen, die op zekere dag een andere kleine jongen, God, naar de kroon wil steken. Waar kun je die beter schrijven? Tussen kerkhof en kasteel, tussen nederlaag en triomf? Ja, hier misschien: in Beauvoorde.” Van harte Luuk © foto’s OLV-Hemelvaartkerk en kasteel Beauvoorde - Katja Tytgat uit Veurne 45
8 Online Touch Home