GENERATIECLASH ‘D it is een noodgeval!’ Dat was de openingszin van de speech van een jonge activist die onlangs in het Concertgebouw in Amsterdam aandacht vroeg voor de klimaatcrisis. Op het moment dat het orkest stilviel, stond hij op om het publiek om hem heen toe te spreken. Even was de zaal stil van verbazing. Maar op het moment dat het woord ‘klimaatcrisis’ viel, begon het boegeroep. Het publiek begon hem vrijwel meteen uit te schelden, en trok hem binnen de kortste keren hardhandig aan zijn kraag de zaal uit. Het was beangstigend hoe snel de concertgangers overgingen tot beledigingen en geweld. Van het keurige Concertgebouwpubliek verwacht je niet zo’n kort lontje. Bovendien zou je denken dat deze weldenkende mensen enige sympathie zouden kunnen opbrengen voor de boodschap van de activist. ADRIAAN DE JONGE REDACTEUR BINNENLANDS BESTUUR Het Concertgebouwconflict laat zien hoe lelijk een generatieclash uit de hand kan lopen. De jonge idealist voelt zich niet gehoord en grijpt naar steeds radicalere middelen om zijn stem te laten gelden. De beschaafde boomers voelen zich dermate bedreigd in hun manier van leven, dat ze zelfs geweld geoorloofd vinden om de jongeling zo snel mogelijk van zijn podium af te sleuren. De tragiek is dat het niet zozeer om een inhoudelijk meningsverschil gaat. De boomers vinden het klimaat echt niet onbelangrijk. Toch is de aanpak van de jonge activist voor hen zó provocerend, dat ze compleet hun zelfbeheersing verliezen. Het gevolg? Niemand wint. Nou verwacht ik niet dat dit soort scènes zich in gemeentehuizen en andere overheidsgebouwen afspelen. Toch is ook daar een soort generatieclash gaande. Gemeenten hebben een grote behoefte aan jong talent, maar de jonkies gedijen niet altijd in het vergrijsde ambtenarenapparaat. Eén op de negen is binnen een jaar alweer vertrokken naar een andere baan. De jonge ambtenaren zijn gericht op maatschappelijke impact maken, zo blijkt uit onderzoek (en dat vind je ook terug in de interviews in dit magazine). Maar soms willen ze iets te snel. Ze voelen zich tegengehouden door de stroperige bureaucratie van de overheid. Bovendien geven ze aan niet altijd serieus genomen te worden door oudere collega’s. Maar één ding is zeker: conflict is geen optie. Daarvoor is de publieke zaak te belangrijk. Laat de Concertgebouwscène daarom een waarschuwing zijn. De groentjes en de grijze koppen zullen het samen moeten doen. De energie en de creativiteit van de millennials en de gen Z’ers is nodig om maatschappelijke problemen aan te pakken. Maar ook de kennis en de levenservaring van oudere generaties is onmisbaar. Om tot elkaar te komen, zullen de jongelingen misschien iets meer geduld moeten opbrengen. En de oudgedienden zullen ruimte moeten maken voor de ideeën en de methodes van hun jongere collega’s, ook als het ingaat tegen hoe zij het altijd hebben gedaan. Dit magazine geeft een beeld van de ambities en eerste ervaringen van de jongste generatie ambtenaren. Van hoe ze dat nou doen: impact realiseren. 3
4 Online Touch Home