15 Nieuwbouw Zeewolde-Oosterwold grote uitbreiding Zeewolde Zeewoldenaren konden vorig jaar meepraten over de toekomst van Zeewolde. In een serie artikelen gaan we dieper in op de zaken die daar besproken werden. Na de rol van het portal Zeewoldevoorelkaar.nl in sociale samenhang en het Openbaar Vervoer nu aandacht voor Wonen. COLUMN Bewustwording Anita van den Brink Mijn werk als stagecoördinator bij een MBO school valt onder de noemer ‘vitaal of cruciaal beroep’. Mijn agenda staat tot begin mei bomvol met afspraken om studenten te bezoeken bij hun leerbedrijf. Daar gaat nu een rood kruis doorheen. In ieder geval tot 6 april. Wij werken vanuit school allemaal thuis. Collega’s moeten online lessen verzorgen. Het is een behoorlijke organisatie en een berg extra werk. Een aantal bestempelt zichzelf als ‘enorme digibeet’ en heeft moeite om het voor elkaar te krijgen om digitaal les te kunnen geven. Er is een grote druk op de woningmarkt. Landelijk loopt het woningtekort harder op dan verwacht. Volgens onderzoekers van vastgoedadviseur Capital Value en onderzoeksbureau ABF Research, een tekort van circa 150.000 woningen, in 2022 zou dat een dieptepunt bereiken van 360.000, mogelijk zelfs 380.000 woningen. In zijn nieuwjaarstoespraak zei Commissaris van de Koning Leen Verbeek dat Flevoland bereid is, in verband met de stikstofproblematiek die in de polder minder grote gevolgen heeft, het tempo om woningen te bouwen op te voeren in Almere, Lelystad, Zeewolde, Dronten en Noordoostpolder ‘als daar vraag naar is.’ Respect Hoe is dat te rijmen met de wens van Zeewoldenaren vooral het dorpse karakter te behouden en alleen ‘organisch’ (vraaggericht bouwen in een gepasttempo) te groeien? Een wens die in de vergadering van de gemeenteraad van 20 februari herhaald werd door wethouder Wim van der Es, die er van uit gaat dat het rijk met respect omgaat met de wensen van Zeewolde. Maar gaat Zeewolde dan toch naar 35.000 inwoners, waar Zeewoldenaren bij het maken van een vorige toekomstvisie nog voorstander van waren? Het antwoord is nee, maar ook ja, zelfs meer dan dat. Als de Polderwijk over een paar jaar klaar is, is er in de bebouwde kom – volgens de huidige structuurvisie – nog één serieuze bouwlocatie over: het Fortenveld. Dit jaar wordt een nieuwe visie gemaakt (omgevingsvisie) die een nieuw kader moet vormen voor de toekomstige ontwikkelingen van de gehele gemeente Zeewolde. Volgens de huidige plannen zit er vooral groei in Zeewolde-Oosterwold, een gebied aan beide kanten van de A27, een gezamenlijke gebiedsontwikkeling van Almere en Zeewolde ter grootte van 4300 hectare. De eerste woningen in het Almeerse deel werden in 2016 neergezet, er wonen nu circa 1600 mensen. Over een jaar of drie, vier is het vol. In de zomer wordt het project geëvalueerd, daarna volgt het Zeewoldese deel van de A27 tot aan de Wulptocht, dat ongeveer twee keer zo groot is en waar in potentie tegen de 10.000 woningen gebouwd kunnen worden. Op 1 maart woonden er ruim 22.582 inwoners in Zeewolde op 8883 adressen. Daar komt nog een groot deel Polderwijk bij. Als de gemiddelde woningbezetting van 2.54 doorgerekend wordt (dit gemiddelde is al jaren aan het dalen) verdubbelt de gemeente dan in omvang naar circa 50.000. ‘Niet het dorp zelf dus’ benadrukt Van der Es. ‘Het dorp blijft het dorp, met behoud van de huidige kwaliteiten. Binnen de huidige kern willen we vooral organisch ontwikkelen.’ Overgangszone Oosterwold is een ‘overgangszone’ van stad naar platteland. Het wordt extensief bebouwd; circa 4 woningen per hectare tegenover gemiddeld 20-25 per hectare in het dorp. De gemeente ontwikkelt hier niet, dat doen primair de bewoners. De gemeente is niet leidend, maar volgend. Er zijn relatief weinig regels waardoor mensen veel vrijheid hebben om te bouwen wat ze willen maar ze zijn ook samen met hun buren verantwoordelijk voor zaken als de aanleg van (kavel)wegen, riolering en een stukje stadslandbouw. Gebiedsregisseur Werner Brouwer bevestigt de woorden van Wim van der Es dat Oosterwold er voor iedereen is, maar hij geeft wel aan dat het een kwestie is van kunnen maar vooral willen. ‘Je moet alles zelf regelen wat normaal een gemeente doet. Dat vraagt op z’n minst een heleboel doorzettingsvermogen.’ Hij benoemt de stadslandbouw apart. ‘Dat is wel wat, je moet er wel achter kunnen staan’. Bewoners zijn ook verantwoordelijk voor het beheer van wat ze (samen met hun buren) hebben aangelegd. Wim van der Es: ‘Het is niet gezegd dat de ontwikkeling in Zeewolde één op één gaat zoals in Almere. Er kunnen eisen bij of juist af en een meer projectmatige ontwikkeling in delen van het gebied sluit ik niet op voorhand uit. Plekken met een hogere woningdichtheid? Zou kunnen. We moeten onze ogen niet sluiten voor de woningdruk. We bekijken het heel realistisch, heel pragmatisch, ik kan me een mix voorstellen van de huidige Oosterwold-filosofie en andere ontwikkelingen.’ Voorbereidingen De grond in Oosterwold is overigens niet in bezit van de gemeente – naast de gronden van het Rijksvastgoedbedrijf (RVB) en particuliere eigenaren- zijn er al vele jaren geleden gronden gekocht door projectontwikkelaars en woningbouwcorporaties Volgens planning worden de uitkomsten van de evaluatie in juni aan de gemeenteraden van Almere en Zeewolde voorgelegd. Als er een besluit valt om fase 2 uit te voeren, wordt er een jaar voor uitgetrokken om alle verdere voorbereidingen te treffen. Medio juni 2021 kunnen initiatiefnemers zich dan melden. Dit zou betekenen dat de eerste schop eind 2021, begin 2022 de grond in kan. De eerste woningen kunnen dan in 2022 gerealiseerd zijn. Het is een gekke wereld momenteel. De oproep om thuis te blijven tenzij het echt noodzakelijk is dat je je huis verlaat, werd in eerste instantie massaal genegeerd. Stranden, bouwmarkten, tuincentra enz. werden druk bezocht. Hele gezinnen gingen gezamenlijk boodschappen doen. Hoe dom kun je zijn? Heel eerlijk; eind februari dacht ik ook nog dat het allemaal wel mee viel met het Coronavirus. Maar als je het virus hebt, kun je er toch behoorlijk ziek van worden. In mijn omgeving zijn ook mensen geveld, nog geen 40 jaar en doodziek met hoge koorts op bed. Het is uitermate besmettelijk en de incubatietijd is twee weken. Je kunt dus besmet zijn en twee weken lang nergens last van hebben. Dat is best wel beangstigend als je er goed over nadenkt. In twee weken tijd kun je heel veel mensen besmetten en zij op hun beurt ook weer. De strikte maatregelen die worden genomen, begrijp ik inmiddels dus een heel stuk beter. Het initiatief om ’s avonds te applaudisseren voor de mensen die in de zorg werken, is een mooi en hartverwarmend idee. Zelf hoop ik van harte dat deze mensen binnenkort een flinke salarisverhoging krijgen, zij werken zich een slag in de rondte met gevaar voor eigen gezondheid vaak voor een karig loon. Ik probeer mijn hoofd koel te houden. Mijn mailbox puilt uit en mijn mobiel gaat om de haverklap. Elk bedrijf gaat anders met de situatie om. Een aantal bedrijven blijft gewoon open of treft passende maatregelen om door te kunnen werken. Veel organisaties sluiten hun deuren en proberen vanuit huis nog zo veel mogelijk werkzaamheden door te laten gaan. Sommige stevenen af op een faillissement. Waar de ene student vanuit huis verder kan werken voor het bedrijf en school, kan de ander juist helemaal niets doen thuis. Een enkeling heeft griepverschijnselen of is in een risicogebied geweest en moet verplicht thuis blijven. En zo kan ik nog wel even doorgaan met de scenario’s die orde van de dag zijn. Ondertussen ben ik noodgedwongen thuis aan het videobellen met studenten en bedrijven. Af en toe is het netwerk overbelast of loopt mijn laptop vast en dat irriteert mij. En dan komt een verveelde puber mij storen. Toen net bekend werd dat scholen gingen sluiten, werd er gejuicht ‘coronavakantie’. Deze stemming is nu helemaal voorbij. Van ’s ochtends tot laat in de middag zelfstandig met school bezig zijn, is geen pretje. Al helemaal niet als je niet mag afspreken en thuis moet blijven. Mijn voorstel om ramen te lappen, de tuin te vegen of andere huishoudelijke klussen doen, wordt afgedaan met een grimas ‘nee dank je mam, dan ga ik nog liever aan school werken’. Boodschappen doen valt in betere aarde. Weliswaar met omkoping ‘dan mag je voor jezelf chocolade halen’, maar het werkt. Uiteraard moet ze wel in haar eentje naar de winkel. Terwijl ze naar haar fiets loopt, mompelt ze ‘ik kan niet wachten tot ik weer naar school mag’. Inwendig moet ik lachen. Hoe naar en triest sommige situaties ook zijn, het is goed om eens pas op de plaats te maken en ons van een hoop dingen bewust te worden. Blijf gezond en doe verstandig! Anita van den Brink schrijft over Zeewolde en haar dagelijkse belevenissen in de breedste zin des woords. Ze observeert, neemt geen blad voor de mond en gebruikt graag dichterlijke vrijheid bij haar schrijfsels. Ze is moeder van twee dochters en werkt als stagecoördinator bij MBO Amersfoort. column k op
16 Online Touch Home