Blik op Zeewolde - 10 februari 2021 12 Gezond en lekker in je vel ‘Soms moet je uitdagingen gewoon aangaan’ Helaas kent bijna iedereen iemand die te maken heeft met kanker. Als fysiotherapeut begeleid ik ook veel patiënten in de revalidatie tijdens en na de behandeling hiervan. Hun enorme doorzettingsvermogen en veerkracht hebben mij geïnspireerd om deze tocht te gaan fietsen. Op 28 augustus 2021 stap ik op de fiets. Karina Oosterhuis gaat eind augustus de ‘Tour for life’ fietsen om geld in te zamelen voor wetenschappelijk onderzoek naar kanker. Het is een wielertocht van acht dagen, van Italië naar Nederland. In totaal worden er 1300 kilometer, waarvan 1900 hoogtemeters. Zes jaar geleden werkte ik mee als vrijwillig fysiotherapeut. Ik kon toen alleen maar denken ‘zat ik zelf maar op de fiets’. Ik ben toen naar Duitsland verhuisd om daar te werken als fysiotherapeut. Na 4,5 jaar ben in maart 2019 terug naar Nederland verhuisd, naar Zeewolde. Daar heb ik een hele fijne werkplek gevonden bij Altius Fysiotherapie, en ben inmiddels bezig met mijn master sportfysiotherapie. Ik hou van alle mogelijke sporten, klimmen, skiën, mountainbiken, hardlopen en heb roeien geleerd bij Amenophis, maar in de corona crisis viel alles stil. Omdat ik geen rijbewijs heb vanwege mijn visuele beperking, en niet met het openbaar vervoer wilde reizen, kwamen de muren op me af. Als remedie hiertegen ben ik begonnen met wielrennen, eerst kleine Marsweg 24a, Zeewolde | T 06 333 458 90 | www.altiuszeewolde.nl Strijd in de thuisklas Mijn zoon zit in groep 3 en het gaat goed op school. Hij leert lezen en schrijven en vindt het ook leuk om met ons te oefenen. Correctie: hij vond het leuk om te oefenen thuis. In de derde week thuisschool roept hij: ‘Ik vind het saai met jullie!’ Over zijn rekentaak doet hij een uur, terwijl het in een half uur kan. Van andere ouders hoor ik dat de kinderen zelfs helemaal weigeren. Herkenbaar? Dit is een bekend fenomeen. Kinderen verzetten zich van nature meer tegen ouders. Het is een compliment! Ook al voelt het niet zo. Een kind verzet zich namelijk waar hij zich Advertorial golfclub! veilig voelt. Ook voor volwassenen werkt dat zo. Op je werk vertoon je meer sociaal wenselijk gedrag dan thuis. Kinderen zoeken grenzen op en leren zo over eigen grenzen. En ze doen alles voor aandacht, ook negatieve aandacht. Moeten papa en mama tijdens het schoolwerk bellen? Dan is het verleidelijk om dit te verstoren. Ik geef mijn zoon gelijk, thuisschool was best saai. Hij miste zijn juffen, de kindjes uit de klas, het ruime schoolplein met de leuke speeltoestellen. Kun je het interessanter maken? De kinderen gaan sinds deze week weer naar school. Toch deel ik graag nog wat tips om de thuisklas of huiswerk interessanter te maken. Wat vindt jouw kind leuk: Kapla, Lego, verf of klei? Bedenk of je dit kunt gebruiken bij het rekenen of schrijven. Een vurige vraag? column Chantal van Klaarbergen, getrouwd en mama van een zoon (6), begeleidt ouders in haar praktijk ‘vurige kinderen’. Iedere maand deelt zij opvoedtips en inspirerende verhalen. Heb jij een vurige vraag over opvoeden of kinderen en emoties? Mail naar chantal@vurigekinderen.nl. Wie weet beantwoordt zij jouw vraag de volgende maand. Kijk ook eens of je tegemoet kunt komen aan de behoefte aan autonomie. Laat jouw kind de volgorde van taken bepalen of bedenken hoe hij een taak uitvoert. Motiveert het als hij weet dat er einde middag een leuke (coronaproof) activiteit is gepland? Hoe zit het met de prikkels thuis? Er zijn kinderen die snel teveel prikkels ervaren. En niet goed kunnen werken terwijl papa en mama bellen, de radio aanstaat en een zusje zingt. Er zijn ook kinderen die juist prikkels nodig hebben om geconcentreerd te werken. Je kunt hierin tegemoet komen door veel te bewegen, friemeltjes geven, water met citroensap of muziek aanzetten. Kortom: kijk naar wat jouw kind nodig heeft. Succes! tochtjes, maar al gauw naar m’n broer in Meppel, vrienden in Papendrecht of naar m’n ouders in Groningen. Langzaam flakkerde de oude droom weer op. Eind november hakte ik de knoop door. Ik ga het gewoon doen. Het doel is het Daniel den Hoed fonds. Zij financieren wetenschappelijk onderzoek naar de behandeling voor kanker in het Erasmus Mc in Rotterdam. Iedere patiënt die ik behandel verdient een eigen unieke behandeling. Dat zou ook normaal moeten worden in de behandeling van kanker. Geld hiervoor is hard nodig. Door de coronacrisis hebben ze naar schatting twee miljoen euro misgelopen doordat sponsoracties niet door gingen. Om mee te mogen fietsen moet je als deelnemer een minimum sponsorbedrag ophalen. Ik heb onder andere pepernoten gebakken voor mijn buren, kerstkaarten naar mijn hele familie gestuurd (en die is groot), meegeholpen om het schip van Sylve zeiltochten te renoveren, online workouts gegeven aan de roeivereniging en aan mijn Duitse skivrienden. Corona heeft mooie kansen gegeven om online acties op te kunnen zetten. 27 februari ga ik een hutspot drive through organiseren in Zeewolde, Willemien en Thijs, twee lokale boeren hier uit Zeewolde sponsoren de aardappels, uien en wortels. Iedereen is welkom om op 27 februari voor vijf euro een tasje met de ingrediënten voor hutspot bij Altius (Marsweg 24, Planetenveld) op te komen halen. Hutspot eten voor het goede doel. Je moet het alleen zelf nog wel even koken.’ Blijf (sport)blessures de baas Tijd Het is ‘tijd’. Tijd om af te sluiten en met iets anders verder te gaan. Daarbij is er behoefte om terug te kijken naar hoe het ooit begon. Want zonder verleden geen toekomst! Het begin van het schrijven voor de krant dateert uit 1987. Ik begon mijn eigen praktijk in Zeewolde en schreef wekelijks in de Zeewolder Krant. Toen waren het vooral (para) medische stukjes. Vele verschillende klachtenbeelden passeerden de revue, met daarbij altijd wel een wijze les (voorkomen, behandelen, oefeningen etc.). Ik was voorloper in de Medische trainingstherapie en breidde mijn praktijk uit met een trainingszaal, later kwam er een sportschool annex re-integratie centrum bij. Mijn sportcarrière kende hoogtepunten; tenniskampioen eerste team gemengd zaterdag; vele triatlons (olympische afstand), ook die van Zeewolde, en grondlegger van ‘verantwoord bewegen’ (FiT Zeewolde). Nog steeds ben ik fanatiek hardloper en dankzij mijn sportieve verleden werd ik een ‘medisch wonder’ door mijn leven met, naar later bleek, een familiair erfelijke hartafwijking. Ondanks dat, en een zware open hartoperatie, sport ik nog fanatiek en liep afgelopen zomer een trail in het Zwitsterse Davos. Ik schreef ooit voor mijn eigen loopgroepen (‘verantwoord beginnen’) en een ‘maandblad BeFiT’ voor abonnees en vrije verkoop bij boekhandel Boom (later Bruna) in Zeewolde. Ik publiceerde boeken, zowel via een uitgever en later via een eigen uitgeverij, waarvan er vele honderden door fysiotherapeuten zijn gekocht. Nu heb ik meer tijd voor een heel oude hobby ‘fotografie’. Ooit begonnen in een eigen zwart-wit doka (donkere kamer) heb ik nu het licht gezien in de moderne fotografie (letterlijk: ‘schrijven met licht’), waarbij je anders gaat kijken naar de wereld om je heen, de natuur, de mens. Fascinerend. In het leven gaat niet alles ‘zoals gepland’. In de ‘Blik op Zeewolde’ schreef ik deze column, met een (para-) medische inslag, maar ook algemeen over gezond leven (en bewegen!) en soms iets filosofisch. Zo schreef ik over ‘de trap’ en ‘trails’ die naast sportief van inhoud ook (tussen de regels) ‘levensbeschouwend’ waren. Nu ben ik bezig met het schrijven van een boek over de fotografie; ‘Een schot in de roos’. Mijn column verandert dan ook in dit thema, waarbij tekens een foto uitgangsAndré Post nalatenschapscoach voor nu en later Zoekt u een vertrouwenspersoon die meedenkt over het regelen van uw nalatenschap of het afhandelen van een erfenis? Uw administratie en nalatenschap op orde met een Persoonlijk Levensdossier. Voorkom verrassingen en bel voor een vrijblijvend gesprek aan de keukentafel 06 5178 5625 Praktijkadres: Schepenveld 44 | www.andrepost.nl COLUMN punt van het onderwerp is. Deze keer nog eenmaal terugblikkend op mijn ‘oude column’ De Trap. Tijdens het EK atletiek in Amsterdam was ik betrokken bij het team dat in de ‘mixed zone’ de atleten na hun topprestatie langs en soms door de pers moest leiden. Ook de sprinters met vaak nog extreem verzuurde benen, moesten een rondje langs de (televisie) pers maken de tribune op! Hoe verschillend de atleten omgaan met die trap is zeer bijzonder om te zien. Sommige blijven eerst nog even beneden om hun maaginhoud kwijt te raken (speciale zakjes binnen handbereik). Sommigen wilden ‘afsnijden’ om zo ‘trap op’ te vermijden. Andere atleten bleven uitgeput op de eerste treden zitten om moed te verzamelen om de volgende, ditmaal ongeplande, top-prestatie te leveren. Anderen lopen al mopperend ‘gewoon’ de trap op. Een enkeling neemt de trap in snel tempo met meerdere treden tegelijk. Natuurlijk maakt het uit of je prestatie tegenviel of niet (mentaal), en natuurlijk maakt het uit hoe diep je bent gegaan (verzuring in de benen), maar het was ook een kwestie van ‘hoe ga ik met deze onvoorziene tegenvaller om’. En daar was nou niemand op getraind! Leuk om te zien hoe winnaars extra krachten verzamelden en met veel energie graag de pers tegemoet ging, terwijl anderen ‘kapot’ waren terwijl ze echt niet méér gedaan hadden of dieper waren gegaan. Misschien is deze trap wel symbolisch. We krijgen allemaal, ook in het dagelijkse leven met ‘de trap’ te maken, dus wees voorbereid! Titel pagina Al ruim 25 jaar is Jan Willem Hage, (sport-) fysiotherapeut, manueel therapeut en sporter, actief in Zeewolde. Hij begeleidt en behandelt (top) sporters van uiteenlopende takken van sport en op verschillende niveaus, zowel lokaal als (inter-)nationaal. kop
13 Online Touch Home