Blik op Zeewolde - mei 2019 Wat honden kunnen... ‘Dankzij Twirre ben ik weer aan het leven in plaats van overleven.’ 13 Interviewportret over anorexia en een hulphond Ik verwacht niet van mensen dat ze het helemaal snappen, maar sommige mensen kunnen zich wel inleven in hoe ik mij kan voelen en dat is heel erg fijn. Ik sta er nu meer voor open om mijn verhaal te vertellen, omdat er best wel veel onbegrip over deze ziekte is in Nederland.” Hulpverlening Jonneke heeft van veel instanties hulp gehad; zowel ambulante therapie als groepstherapie, deeltijdtherapie, ziekenhuisopnames en opnames in klinieken. In ziekenhuizen weten ze volgens Jonneke vaak niet te handelen met mensen met een eetstoornis, omdat daar meestal geen specialisten zijn. Tekst: Mercy Anne Phefferkorn Het leven is bijzonder. Met ieder persoon die zijn of haar leven op een eigen manier en tempo beleeft, met de nodige hoogte- en dieptepunten van dien. De inmiddels 22-jarige Jonneke Kiemel uit Drenthe was 14 jaar oud toen zij een eetstoornis ontwikkelde. Keerpunt was het moment dat zij kennis maakte met de onvoorwaardelijke liefde van haar psychosociale hulphond Twirre. Haar doel om te vechten voor de toekomst... Bewustwording Het is twee jaar geleden dat Jonneke kennis maakte met haar Sheltie genaamd Twirre die sindsdien dagen nacht voor haar paraat staat. Ze kampt namelijk al acht jaar met de eetstoornis Anorexia Nervosa. Dit heeft haar vaak weerhouden van het geluk in haar leven. Op het punt waar zij nu in het leven staat, is ze vooral erg zelfbewust. “Als ik even niet lekker in mijn vel zat dan greep ik al snel terug naar de eetstoornis. Maar deze ervaring heeft er wel voor gezorgd dat ik meer zelfinzicht heb gekregen. Ik heb zoveel meer geleerd over mijzelf: wie ik ben en hoe ik in elkaar zit. Ik ben er nu van bewust wat de gevolgen kunnen zijn. De keuze ligt bij mijzelf om keihard tegen de eetstoornis in te gaan of niet.” Misperceptie Het is een misperceptie dat de mensen zichzelf te dik vinden, minder eten en vervolgens een eetstoornis ontwikkelen. Het gaat namelijk vaak over onbegrepen gevoelens/ gebeurtenissen en het niet om kunnen gaan met emoties. Zo met jezelf in de knoop zitten, dat je het liefst wil verdwijnen, er niet meer zijn. “Veel mensen denken dat een eetstoornis alleen maar over eten en gewicht gaat. Maar het is meestal iets onderliggends. Als je een eetstoornis ontwikkelt, ben je zo in je eigen bubbel dat alles wat er om je heen gebeurd minder binnenkomt. Door het afvallen vlakt je emotie af. Je bouwt een beschermmuurtje om je heen. De wereld van je eetstoornis is veilig en vaak makkelijker dan de wereld waarin er zoveel van je wordt verwacht. Door de focus op het eten, niet eten, bewegen en compenseren te leggen, hoef je niet meer te denken aan de dingen die je moeilijk vindt." Jonneke zat in het begin erg in de ontkenningsfase. Op de middelbare school werd haar verteld dat er sprake was van een eetstoornis, wat ze toen niet geloofde. “Ik dacht toen; hier klopt helemaal niets van. Hoe kunnen ze dat zeggen zonder er voor geleerd te hebben? Ik werd er boos van, ook al at ik niet goed en viel ik vaak flauw.” Accepteren dat het een probleem is, is volgens Jonneke heel lastig voor mensen met een eetstoornis. “Toen ik een doorverwijzing kreeg naar een gespecialiseerde kliniek voor eetstoornissen, toen besefte ik pas dat er wel wat aan de hand was.” Onbegrip Veel mensen snappen niet wat een eetstoornis inhoud en denken dat het weer opgelost is met ‘gewoon’ weer gaan eten en het bereiken van een gezond gewicht. Jonneke was in het begin erg gesloten over haar problemen. “Mensen zeiden; 'eet gewoon die boterham op, wat doe je nou moeilijk' of 'waarom vind je het moeilijk om aan te komen, het is toch niet ingewikkeld?' Ik vertelde uiteindelijk meer wat er in mij omging en kreeg langzamerhand steeds meer begrip. “Ik ging in periodes dat ik heel erg ziek was meer liegen en bedriegen. Ik deed er alles aan om niet aan te komen in gewicht. Dit hield in dat ik bijvoorbeeld mijn zak sondevoeding leeg liet lopen in de wc, waarna artsen dachten dat ik netjes alles binnen had gekregen. Op deze manier protesteerde mijn eetstoornis tegen de hulp die ik aangeboden kreeg. Zo erg heeft een eetstoornis je in zijn greep. In een ziekenhuis waar het draait om mensen beter maken, is de psychische stoornis vaak moeilijk te begrijpen. De eetstoornis wil niet dat je beter wordt.’’ Daarnaast vindt Jonneke dat de hulpverlening in Nederland respectvoller en liefdevoller kan. “Wat ik erg miste is zo nu en dan www. Dit zijn veelal nachtmerries over wat ze allemaal heeft meegemaakt. “Na een klinische opname bij Psyq in Groningen, ben ik 30 kilo aangekomen in één jaar tijd. Dit had ik niet gekund zonder de steun van Twirre. Als ik mij even niet lekker voelde, kwam hij bij mij liggen en kon ik steun bij hem zoeken.” Met de hulp van trainster Connie van Kynologisch Instituut vanuit 't Hart is het gelukt om Twirre bij Jonneke in de kliniek te krijgen. De medewerkers van de kliniek hebben ingezien hoeveel een hond kan betekenen. Twirre hangt zelfs met een grote foto in de kliniek. “Twirre geeft mij meer bewegingsvrijheid, een gevoel van veiligheid en vertrouwen, maar vooral onvoorwaardelijke liefde. Liefde die ik mezelf jaren lang niet gunde, maar toch kreeg. Zijn kleine lijfje zo braaf naast me en zijn oogjes recht in de mijne. Samen, stap voor stap, hij was er. Altijd en nog steeds. Door Twirre gaat het gelukkig nu weer wat beter met me. Ik leef weer in plaats van te overleven en durf mijn angsten aan te gaan. Door Twirre krijg ik het gevoel dat ik mag zijn wie ik Hond-Kat.nl Kynologisch Instituut vanuit 't Hart: voor opvoedcursussen, privelessen, gedragstherapie, workshops, coaching, begeleiding bij angst voor honden, opleiden van hulphonden en nog veel meer Binnenkort bestaan we 20 jaar! Kom je ook naar onze open dag op 15 juni? gewoon een arm om mij heen. Dat zie je bijna niet. Het is in de hulpverlening in Nederland vaak zo dat behandelaren boven je staan. Liever zie ik dat de hulpverlening naast je staat en samen met jou kijkt naar wat jou kan helpen. Behandeling op maat." Een doel in het leven “Je moet een doel hebben waar je het voor doet in je eetstoornisherstel. Ik ben uit een diep dal gekomen, maar dit was nooit gelukt zonder Twirre” In 2017 kreeg Jonneke haar hulphond Twirre, hij werd haar reden om te vechten tegen alle nare gedachtes in haar hoofd. Twirre ondersteunde haar tijdens de eetmomenten, signaleerde wanneer ze verdrietig was en hielp haar uit paniekaanvallen. Twirre voelt het aan, als Jonneke te veel in haar bubbel zit. Hij blijft dan in contact, door Jonneke aan te kijken en verliest haar niet meer uit het oog. Dit geeft Jonneke een veilig gevoel. Twirre spiegelt het gedrag, hierdoor is Jonneke zich meer bewust. Iets wat op zo’n moment erg lastig is om zelf te doen. Ook ’s nachts heeft Twirre een belangrijke rol. Hij steunt haar tijdens de nachtmerries, door haar wakker te likken. De psychosociale hulphond Psychosociale hulphonden zijn honden die hun eigenaar helpen met bij hun psychische problematiek. Denk hierbij bijvoorbeeld aan autisme of een eetstoornis, maar ook PTSS, een angststoornis of een depressie. Hierbij kan een psychosociale hulphond zeer effectief zijn en een goede therapeutische uitwerking hebben. Wat kan een psychosociale hulphond eigenlijk voor iemand betekenen? Een paar voorbeelden: • Je zelfverzekerder voelen. De aanwezigheid van een goed opgevoede hulphond geeft steun, je bent niet alleen en niet afhankelijk. • Helpen om sociale isolatie tegen te gaan. Met een hulphond moet je de deur uit. Aangaan van sociaal contact met mensen is makkelijker, omdat er altijd een gespreksonderwerp aanwezig is. • Vergroten van je eigenwaarde, doordat je invloed hebt op het gedrag van de hond. • Een ‘niet-oordelend’ maatje die je emotioneel steunt. • Ontwikkelen van zelf reflecterend vermogen. De omgang met je hond leert je welke gevolgen jouw gedrag heeft op het gedrag, welzijn en welbevinden. Eigen hond opleiden Steeds meer mensen willen graag hun eigen pup of hond opleiden tot hulphond. Speciaal voor deze doelgroep heeft Kynologisch Instituut vanuit 't Hart, (werkend in opdracht van de Stichting Animal 4 Health) het VIP traject: een opleiding waarbij we de hond, samen met zijn of haar eigenaar opleiden tot psychosociale hulphond. Wil je hier meer over weten? Kijk dan op: www.hond-kat.nl of bel naar: 033 8440033 Kynologisch Instituut Onderdeel van Hond-Kat vanuit ‘t Hart ben. Ik isoleer mezelf niet meer, ga er weer op uit met vriendinnen en denk weer na over de toekomst. Mijn droom is om zelf ooit ervaringsdeskundige te worden, in combinatie met hulphonden. Dat ik hier sta en weer durf te dromen, is niet makkelijk geweest, maar ik kom steeds een stapje dichterbij met mijn maatje voor het leven!"
14 Online Touch Home