Z Blik op Zeewolde - 1 september 2021 Titel pagina Varia Anita van den Brink ‘Je bezorgt iemand een glimlach’ Nynke werd aangestoken door het Happy Stone- virus Nynke Doeksen ging in het voorjaar op vakantie naar Terschelling en werd daar aangestoken door het happy stone virus . De happy stone is een leuk geverfde steen met bijvoorbeeld een leuk gezichtje, een tekst of een klein kunstwerkje die je zo maar ergens tegen kunt komen, bij een boom of een lantarenpaal , op een bankje of een paaltje. De bedoeling is dat zo’n steentje iemand een glimlach bezorgd, dat het meegenomen wordt op reis naar een andere plaats en daar ‘vrij gelaten wordt’ zodat iemand anders daar weer blij van wordt. Het is daar, vertelt Nynke, een enorme rage. De door badgasten gevonden stenen vliegen uit over heel Nederland. ‘We vonden het leuk tijdens het wandelen op het eiland om de happy stones te vinden. Er zijn daar echt kunstenaars die supermooie stenen maken.’ ‘Op een regendag hebben we van iemand wat kale stenen gekregen, acrylverfstiften en lak te leen om te kijken of we happy stones maken ook leuk vonden. Na één dag waren we verkocht, het is echt verslavend. Stiften en stenen liggen hier altijd op een dienblad op tafel en bijna iedere dag maak ik wel een steen. Samen met mijn dochter s avonds even gezellig aan tafel zitten, beetje kletsen en ondertussen stenen mooi maken. Het is lastig om te stoppen als je eenmaal bezig bent, het is een hele ontspannende bezigheid. We maken er gemiddeld een stuk of tien per week en dat nu al ruim twee maanden, er zullen dus zeker meer dan honderd rondzwerven Ik kijk naar een steen en dan komt COLUMN Coronavakantie De zomervakantie begon zonder enig concreet plan. Het idee was om last minute een vakantie naar de zon te boeken met mijn meiden, afhankelijk van alle beperkingen en (on)mogelijkheden. Genietend van mijn eerste vrije week, was ik boodschappen aan het doen. Ondertussen met meerdere beelden in mijn hoofd over waar onze vakantie heen zou gaan. Griekenland, Kroatië, Spanje of misschien Italië, er waren best wat opties. Het plan was weinig boodschappen te halen, meteen vertrekken en zo snel mogelijk ergens op een zonnig strand liggen. De rest van de dag zou besteed worden aan het vinden én boeken van een leuke zonvakantie. Toen belde mijn jongste dochter ‘mam ik heb net een zelftest gedaan en ben positief, ik heb corona’. Ze heeft het drie keer moeten herhalen voordat ik door had dat het ernst was en dat ze geen grapje maakte. het idee vanzelf wat je er van wil maken. Soms zie je op Facebook leuke stenen van anderen en probeer je die na te maken. Ik zie enorm mooie kunstwerkjes en echte schilderingen voorbij komen, ik ben zelf meer van de simpele tekeningetjes met bloemetjes, hartjes en stippeltjes. Let wel op dat je acrylverf en lak op waterbasis gebruikt en geen glitters en kraaltjes op de stenen plakt, dat is niet geschikt om in de natuur achter te laten. De lak is om je kunstwerkje af te werken. Ik leg ze op leuke plekjes neer, vooral in het gebied ruim rondom de Verbeelding. Ik denk dat er inmiddels wel een aantal mensen zijn die weten waar ik stenen neerleg want soms liggen ze er maar een uurtje voor ze gevonden worden. Wat ik ook van andere happy stone- zoekers hoor is dat als je eenmaal een steen gevonden hebt, je meer om je heen loopt te speuren tijdens het wandelen. En zeg nu zelf, het is mooi om in ons dorp te wandelen. Op de achterkant van de steen teken je het Facebook logo en de woorden Happy Stones Zeewolde. Het is erg leuk als mensen een berichtje met foto achterlaten op Facebook als ze een steen gevonden hebben, dat waarderen de makers Vinders worden vaak makers Monique Struis is beheerder van de facebookgroep Happy Stones Zeewolde. ‘Een kennis van mij die in de Hoekse Waard woont deelde er iets over. Daar was het al heel bekend. In ‘Coronatijd’ nam het daar een vlucht. ‘Ik hou van creatieve dingen en de combinatie met het doel: een ander een glimlach bezorgen, sprak mij erg aan. Op internet zag ik dat dit al op enkele plaatsen een succes was, dus wilde ik dat ook voor Zeewolde. Samen met Yvette Diets heb ik toen een groep op Facebook aangemaakt en de eerste stenen beschilderd en ‘op reis gestuurd. Ik heb geen contact met andere groepen, maar zie wel af en toe iets voorbij komen op internet en heb het idee dat dit nog heel erg aan het groeien is. In NederAls je je stenen ergens ‘vrij’ laat, doe dit op plaatsen waar er geen gevaar op de loer ligt. Vermijdt gevaarlijke kruisingen , rotondes. Kinderen zijn impulsief en zien geen gevaar. Geschikte ‘verstop’plaatsen zijn schoollooproutes , wandelpaden , parken , speeltuinen , op de grond bij een vuilnisbak, op een bankje of muurtje. Er zijn ook mensen, zoals Joke, die een steen bij de voordeur van de buren neerleggen of zoals Mirjam op liefdevol (ze geeft de steen zelfs een geslacht) op facebook meldt: ‘Vanavond deze schoonheid gevonden. Ze ligt nu even bij mijn vijver, kleurt zo mooi bij mijn bloemetjes. Morgen gaat ze weer verder zwerven.’ land, maar ook daarbuiten. Iedereen is enthousiast. Makers en vinders. Vinders worden vaak aangestoken om zelf ook iets te gaan maken. Erg leuk. Ik ben vaak verrast hoe mooi de stenen zijn die gemaakt worden. We hebben nu bijna vierhonderd leden, daar ben ik wel trots op. Het leeft in het dorp. Ik hoop dat het tijdloos is en dus nog een hele tijd verder zal gaan. enorm. Het is heel leuk om te lezen dat sommige mensen echt blij worden van het vinden van een mooie steen. Je wil iemand tijdens een wandeling een glimlach geven. Het is leuk dat iemand een steen van mij mee heeft genomen naar Zeeland en daar verder laten zwerven, maar als je denkt dat je alle stenen terug ziet op Facebook moet je er niet aan beginnen. Hoeveel mensen in Zeewolde happy stones maken, daarvan heeft Nynke geen idee maar ‘Iedereen jong en oud kan ze maken, het zou leuk zijn als het ook een rage wordt in Zeewolde.’ NB. Inspiratie is ook te vinden op keitof. Van alle scenario’s die de revue passeerden, was dit zo’n beetje de enige waar ik absoluut geen rekening mee had gehouden. ‘Shit’, schoot er door mijn hoofd. Ze voelde zich ’s ochtends niet lekker, maar dat had naar mijn idee te maken met het maandelijkse vrouwelijke ritueel. Geen enkel moment had ik rekening gehouden met Corona. Snel wat extra boodschappen in mijn kar gegooid, genoeg om minimaal een week thuis te kunnen ‘overleven’. De zieke ging direct in thuis quarantaine. Een afspraak bij de GGD voor een PCR-test gemaakt. Zelftesten voor mijn andere dochter, vriendlief en mijzelf. Wij testten allemaal negatief, maar daar mochten we nog geen waarde aan hechten, want de incubatietijd is twee dagen. Dus ook wij gingen in quarantaine. Een dag later volgde de uitslag, inderdaad corona. Een hele riedel aan regels komt dan voorbij. Een contactonderzoek en het informeren van mensen met wie ze in contact was geweest. Na elf dagen mocht ze weer naar buiten, mits ze geen klachten meer had. Wij deden weer een zelftest, deze was nog altijd voor ons allen negatief. De zieke had hoofdpijn en was erg moe. Smaak en geur waren er nog volop. Ze lag geïsoleerd op haar kamer, voorzien van mobiel en Ipad. Lang leve Netflix, YouTube, TikTok, Insta en allerlei andere soorten van social media entertainment. Op dag vier popten er bij mijn oudste ook twee streepjes op bij de zelftest. Hetzelfde ritueel werd weer doorlopen qua PCRtest, contactonderzoek enz. Zij verloor haar smaak een beetje, had hoofdpijn en was erg moe. Het voordeel van samen ziek zijn is dat ze wel bij elkaar mochten zijn en dus ook spelletjes konden spelen. Gedeelde smart is halve smart. De zelftesten van mijn vriend en mij waren nog altijd negatief. Daar zit je dan, thuis. Niks reizen naar de zon, niks leuke dingen ondernemen of erop uit gaan. De frustratie groeide en met het weer dat steeds slechter werd, werd mijn stemming ook somberder. Ik heb best wat zitten navelstaren, was soms wat gefrustreerd. Ondertussen dacht ik bij elk kuchje of snuifje van mezelf dat ik ook corona had. Op sommige dagen deed ik meerdere zelftesten, ze bleven negatief. Uiteindelijk mochten mijn dochters weer naar buiten als zijnde ‘hersteld’, maar een buitenlandse zonvakantie zat er niet meer in door meerdere reeds vastgelegde afspraken. Onderaan de streep werd het niet de vakantie die ik voor ogen had. Natuurlijk is het niet het einde van de wereld, ii ben zeker niet de enige en het staat in contrast tot de vele ellende die er is. Maar jammer vind ik het wel. De vele regenbuien in ons eigen land hebben ook niet bijgedragen aan een fijn vakantiegevoel. Misschien dat er nog een paar zonnige zomerdagen en zwoele avonden aan komen, ik hoop het van harte. Anita van den Brink schrijft over Zeewolde en haar dagelijkse belevenissen in de breedste zin des woords. Ze observeert, neemt geen blad voor de mond en gebruikt graag dichterlijke vrijheid bij haar schrijfsels. Ze is moeder van twee dochters en werkt als stagecoördinator bij MBO Amersfoort. column
24 Online Touch Home