LEKKER LEZEN Het Verdwenen klooster van het Solsche gat Op de plek van dit gat stond vroeger een machtig klooster met veel torens. Maar de monniken hadden hun ziel aan de duivel verkocht en vierden avond aan avond liederlijke feesten waar alle heksen en spoken uit de wijde omgeving aan meededen. Wijn werd uit emmers gedronken, er werd gedanst en gezongen en ‘s nachts hoorde je angstaanjagende geluiden. Tot op een stormachtige Kerstnacht. Tijdens een storm verdween het gebouw en al zijn monniken in een grote reuzenhap in de aarde. Vanaf dat moment werd het weer stil in het bos. De sereniteit was weer terug, de orde was weer hersteld. Maar het oude bos is zijn monniken niet vergeten... Eens per maand, als de volle maan zijn hoogtepunt heeft bereikt kan je bij het Solsche Gat een vreemd geluid horen dat klinkt als het luiden van de klokken van het klooster. Alleen dat is nog niet alles. Langs de brede laan met bomen komen de geesten tevoorschijn in een lange rij, klagend en droevig bewegen zij rond het gat, waaruit een blauwe gloed opstijgt. Behekste turf van het Moordgat Er was eens een knecht van de Ahof, een boerderij in het buurtschap Appel. Op een morgen zag hij turf op het erf liggen. Turf werd vooral gebruikt als brandstof maar het leek wel alsof deze turf een ander plan had. Toen de boer de turf wilde oprapen bleek deze zo zwaar als steen geworden te zijn. Hij vroeg om hulp maar niemand kon de turf tillen. Al gauw kwam de conclusie; deze turf is behekst! De bewoners van de Veluwe die wisten wel wat er kwam van deze behekste turf. Als deze turf zou blijven op de boerderij, dan zou deze tot de grond afbranden. Het naburig klooster ontdeed de behekste turf van zijn bezwering. Hierna was de turf inderdaad weer te tillen, maar de boer wilde er niks meer mee te maken hebben. Hij spande een stuurloos paard voor de wagen en liet het zelf zijn weg bepalen. Het dier kwam uit bij het moordgat waar de boer de turf zo ver mogelijk het water in wierp. De volgende ochtend lag het turf echter weer op de plek waar de knecht het als eerst had gevonden, wederom weer onverplaatbaar zwaar. Iedere dag schoof de turf dichter naar de boerderij. En zoals de Veluwse bewoners al voorspelden, inderdaad is jaren later de boerderij in een helse vlammenzee verteerd. 28
31 Online Touch Home