l l l de reportage foto’s © Myriam Rispens te m’n eigen trouwkleren. Maar werkte ook voor anderen, om een centje bij te verdienen.” Marie-Claire is afkomstig van Zonhoven, hartje Limburg. Op haar vijftigste vluchtte ze er weg uit een slecht huwelijk. Ze hervond zichzelf en haar vrijheid in Brussel. “Ik kwam terecht in een gemeenschapshuis aan het Vossenplein in de Marollen. En later verhuisde ik op vraag van de pater die het huis draaiende hield naar een nieuw huis in de Huidevetterstraat. Er waren gordijnen nodig. En die heb ik gemaakt. Ik ging ook met daklozen op stap door de stad. Heel hartverwarmende tijden. Tien jaar geleden kwam ik hier in de ruTH BadEr GINSBurG: HET GELIjkE rEcHT vaN dE vrOuw Ruth Joan Bader Ginsburg (1933 – 2020) was een Amerikaans juriste en van 1993 tot haar dood een van de negen rechters van het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten. Dat is de hoogste rechtsprekende instantie in de VS. Vanwege haar strijd voor vrouwenrechten kreeg ze een iconische status. Ze werd geboren te New York in een arm joods gezin. Haar zus stierf erg jong, haar moeder overleed aan kanker de dag voor Ruth de middelbare school afmaakte. Waarna ze rechten ging studeren en in 1959 aan de Columbia Universiteit afstudeerde. Als primus. Maar ondanks haar studieresultaten bleven de deuren van advocatenkantoren voor haar, als vrouw, nog lange tijd gesloten. Een mannenbastion. Maar eentje waar ze haar weg door zou banen. En het zou niet het laatste zijn. Ze zette zich in voor vrouwenemancipatie en burgerrechten. Ook het Amerikaans leger moest z’n deuren openzetten. In totaal zes keer pleitte zij in zaken voor gelijkberechting voor vrouwen bij het Hooggerechtshof. Zij won vijf keer. Al zag Ruth Bader er niet uit als Noordwijk wonen, en dat was toch even aanpassen. Maar het is prachtig hier.” “Ik ben Franse les gaan volgen, trok met Citizenne mee naar Turkije, Polen en Italië. Ik voel me vrij in deze stad. Heb ik zin in een pizza, dan… spring ik de trein op naar Antwerpen. Of ik trek naar een vriendin in Ciney, bezoek m’n zussen in Limburg of ga naar zee met het BOp.” “Pilates volg ik momenteel niet meer, maar ik kom nog graag bij het BOp over de vloer voor de poëziecafés en Jazz Binnenstebuiten. Ik ken er eigenlijk niks van, maar kom vooral voor m’n vriendinnen. En die man (Ivo van Strijtem) kan zo mooi vertellen. Piet (Van de Craen, jazz-lector) ook. Ik zie hem nog altijd staan, met z’n handen in z’n veel te grote een vechtersbaas: klein van gestalte, met een zachte stem en grote brillenglazen. Maar qua intelligentie en vasthoudendheid was ze nauwelijks te verslaan. In 1993 werd ze door Bill Clinton voorgedragen als rechter aan het Hooggerechtshof. Ze zou het blijven tot aan haar dood. Heel vaak verschilde Ginsburg van mening met andere leden van het Hooggerechtshof. Uit haar mond klonk dan: “I dissent” (“Ik ben het er niet mee eens”). Ze beschouwde haar afwijkende inzichten als een uitdaging om haar mederechters van haar gelijk te overtuigen. zakken van z’n jeansbroek. Tegenwoordig draagt hij een kostuum. Mannen in de gaten houden, is tof: raden wie z’n zakdoeken strijkt. Of ‘zie z’n schoenen ’s blinken…’ Ik heb het allemaal gezien. Maar toch vooral ook: met de groep achteraf iets gaan drinken, dat is super-tof.” “En natuurlijk maak je in Brussel wel eens nare dingen mee. Ik ben al overvallen. Maar dat gebeurde me ook in Zonhoven, al fietsend nog wel. Handtas uit de handen getrokken vanuit een wagen. En dan zelf tegen de grond gaan. Jammer, maar het gebeurt, ook in Limburg. Het weegt echter niet op tegen al de mooie dingen.” op naar het justitiepaleis: géén strafblad of convocatie nodig Het kunstwerk met de beeltenis van Ruth Bader Ginsburg staat opgesteld in het Brusselse justitiepaleis en is vrij te bezichtigen van 9 tot 16 uur. De hoofdingang van het justitiepaleis is momenteel wegens renovatiewerken afgesloten: je moet langs de rechterzijkant naar binnen: eerst de metaaldetector door en dan rechtdoor richting de Salle des pas perdus. Aan het einde van de gang, net voor het binnenkomen in de majestueuze zaal, staat het beeld opgesteld. In een mooie maar wat duistere hoek. Meer licht graag! Stephan Goldrajch stond in voor het concept en assembleerde alle breistukjes van de participanten uit Libramont en van Marie-Claire Thuwis uit Brussel rond een beeld van mousse. Loop nadien ook even door naar de authentieke krantenkiosk in de monumentale Salle des pas perdus (de zaal der verloren passen). En vergeet uitbater Christian niet te groeten. Hij is een Brusselse babbel met koffie waard, en werd door Stephan Goldrajch benoemd tot ‘Beeldwachter van het Paleis’. En jawel: in het justitiepaleis kan je ook een krant of magazine kopen. Of een krasbiljet. Vlei je daarna neer aan één van de grote eiken tafels met feeërieke lampjes en geniet van de imposante ruimte. (FM) l NOvEmBEr - dEcEmBEr 2025 BOp magazine l l 7
8 Online Touch Home