Huishoudelijke verzorging Mevrouw Woerdenbag is een dankbaar mens Over haar jeugd, liefde en andere herinneringen Mevrouw Woerdenbag (87) kan zich kleine details nog goed herinneren. Hoe ze als kind bang was voor de zusters in hun blauwe schorten en dan een liedje zong. Of over hoe haar longarts met zijn Simca langskwam in de autogarage van haar man om te vragen naar de liefde. Ze vertelt graag over haar herinneringen. En dat zijn er veel! We zitten in het appartement van mevrouw Woerdenbag, op een steenworp afstand van Landscheiding. Ze woont hier nu alleen. Haar man is in april 2022 verhuisd naar Landscheiding. “Het was zo fijn dat daar een plekje was. Ik ben elke middag om 15:00 uur bij hem. Om 17:00 uur ga ik weer terug. Dan gaat hij eten op de huiskamer. Vorige week had ik een rijsttafel gehaald, toen hebben we dat samen gegeten op zijn kamer. Hij vond het heerlijk!’’ Mevrouw Woerdenbag krijgt huishoudelijke hulp, verder doet ze alles zelf. “De Gemeente Den Haag belt iedereen boven de 70 jaar op om te vragen hoe het gaat thuis. Dat vind ik zo goed. Zo hebben we uiteindelijk huishoudelijke hulp gekregen. Mijn man woonde toen nog thuis. Toen hij naar Landscheiding ging, werd het even stop gezet, maar niet voor lang. Het was snel weer geregeld. En wat ben ik blij met mijn lieve huishoudelijke hulp Burdy. We zijn echt vriendinnen geworden.” Opgroeien in het ziekenhuis Het was vroeger niet altijd even makkelijk voor mevrouw Woerdenbag. “Op mijn 5e werd ik 20 CARDIA MAGAZINE MAART 2024 vanwege ernstige astma opgenomen in het Juliana Kinderziekenhuis. Daar was een speciale astma afdeling, die werd gerund door twee strenge, bejaarde zusters. Als zij langs liepen, zongen we zachtjes: ‘We zijn niet bang al voor die ouwe tang!’ Op zondag hadden de zusters een vrije dag en dus gingen de kinderen naar huis. Dit was tijdens de Tweede Wereldoorlog en er was toen geen openbaar vervoer. Daardoor liep ik als kind in mijn eentje, soms onder bombardementen, naar huis. Daar kreeg ik schone kleren aan, die ik vervolgens de hele week droeg. Op zondag kreeg ik een hoedje op en gingen we als gezin twee keer naar de kerk. Alles bij elkaar liep ik elke zondag 15 kilometer. Dit ging zo door tot mijn 10e levensjaar. Toen kwam ik weer thuiswonen,” vertelt mevrouw Woerdenbag.
21 Online Touch Home