Medewerkers “Ik heb hier veel verandering meegemaakt en dat houdt het leuk” Karin Zoals de directeur die alle sollicitatiegesprekken voerde en het zorgpersoneel beheerde zelf de wasserette. Iets wat nu al tijden uitbesteed is. Een ander -groot- verschil met vroeger is de digitalisering. Er waren natuurlijk in die begintijd geen computers. De rapportages werden met de hand geschreven en in mappen gestopt. Nu bijna niet meer voor te stellen, toen heel normaal. Die omslag heeft een grote verandering met zich meegebracht qua werkwijze en informatievoorziening, al staan de bewoners nog steeds centraal. Astrid vult aan: “Een ander verschil met vroeger is, dat er veel meer nadruk ligt op hygiënisch werken. Er zijn veel protocollen op allerlei vlakken en je moet meer administratie doen als zorgmedewerker. En er kwam vroeger echt een andere generatie binnen dan nu. Toen werd je met zeventig als oud beschouwd en hadden de dames meestal van die ‘omajurken’ aan. Nu komen er bewoners binnen van zeventig en ouder met een heel andere smaak dan de generatie ervoor. Dat is te merken aan hun muzieksmaak, maar ook het eten en de kleding waar ze van houden.” Van bejaardenhuis naar verpleeghuis Niet alleen de bewoners zijn veranderd, maar ook het zorgaanbod van Tabitha. In de jaren ’80 waren de bejaardenhuizen er nog en kwamen mensen er wonen voor de gezelligheid. Bij Tabitha was er gezelschap en kon je samen klaverjassen. De transformatie van bejaardenhuis naar verzorgingshuis en naar het verpleeghuis dat het nu is, hebben zij alle vier zien gebeuren. Karin: “Er waren toen geen afdelingen voor mensen met dementie. Als mensen destijds dementie kregen, werden ze overgeplaatst, want die zorg boden we hier niet.” De zorg is aan de ene kant in essentie hetzelfde gebleven, maar de doelgroep is door de verschuiving naar het verpleeghuis wel anders geworden.” Astrid vult aan: “Het is nu zeker zwaarder qua zorg en behoeftes van bewoners.” De rest kan zich daarin vinden, want het is een feit dat mensen nu in een latere fase bij Tabitha komen wonen en daardoor meer lichamelijke en/of cognitieve klachten hebben. Kortom, in veertig jaar tijd is er weinig en tegelijkertijd bijna alles veranderd. Maar deze medewerkers zijn er nog en werken nog steeds met hun hart voor de bewoners. “Inderdaad” sluit Irene af, “Ik kan bij Tabitha al mijn zorgzaamheid kwijt en doe dit werk écht met mijn hart. Ik ben helemaal vergroeid met Tabitha en zou nergens anders willen werken.” Ook de anderen zien zichzelf nergens anders werken. Angelique: “Ik ben hier eigenlijk echt volwassen geworden. Ik heb geleerd om voor mezelf op te komen en ben erg gegroeid, als medewerker en als mens. Dat heeft Tabitha mij gebracht en daar ben ik dankbaar voor.” “Het is ontzettend waardevol om bewoners een goede oude dag te kunnen bezorgen” Astrid 14 CARDIA MAGAZINE MEI 2025
15 Online Touch Home