op een dag werd ik gebeld door de Ursulakliniek. Of ik terug wilde komen als hoofdverpleegkundige. Mijn eerste reactie was natuurlijk: ‘wat schuift het?’ haha.” Of hij inderdaad meer ging verdienen weet meneer Van der Kleij niet meer. Maar hij ging wel weer in de Ursulakliniek werken. “Later toen de neurologie afdeling naar het Westeinde ziekenhuis overgeplaatst werd, ben ik meegegaan. In het Westeinde ziekenhuis heb ik tot mijn 65ste gewerkt.” Hoofd van de afdeling Als hoofd verpleegkundige op de afdeling neurochirurgie gaf meneer Van der Kleij leiding aan een team verpleegkundigen. “In de ochtend deden we eerst het ochtendrapport met z’n allen, zodat iedereen op de hoogte was van wat er speelde. Daarna deelde ik de verpleegkundigen in over de afdelingen. Als iemand vrij wilde, kwamen ze bij mij en ik heb ook mensen aangenomen en ontslagen. Als hoofd van de afdeling moest ik soms natuurlijk ook slechtnieuwsgesprekken voeren. In het begin is dat lastig maar je groeit erin.” Meneer Van der Kleij voerde soms ook moeilijke gesprekken met patiënten en familie. “Als patiënten binnenkwamen stelde je ze op hun gemak. ‘Het komt allemaal goed’, zei ik dan. Maar soms kwam het niet goed. Tja, dan moest je familie gaan vertellen dat hun dierbare was overleden…. Dat was soms wel lastig maar ook daar groei je in.” Toen meneer Van der Kleij in Wassenaar en in Den Haag werkte, woonde hij in Zoetermeer. “Ik wilde graag in Wassenaar wonen maar daar kon ik geen huis krijgen. Iemand gaf me een tip over Zoetermeer. Dus daar ging ik wonen. In het begin ging ik op de fiets naar mijn werk, dan zat ik al om 6 uur op de fiets. Later ging ik met de auto. Ik woon nu in Floriadehof. “Of ik me hier met de verpleging bemoei? Helemaal niet! Dat heb ik lang genoeg gedaan. Ik word hier goed verzorgd en woon hier erg fijn. Dat is voor mij genoeg.” CARDIA MAGAZINE AUG 2023 25
26 Online Touch Home