Los van het land drijven ze daar: eilanden dobberend naast elkaar. Vuurtorens in woeste woelige baar. Wind, water, zand als ingrediënt maken dat de vrijheid snel went. Vuurtorens raken gauw verwend. Dan wordt het water weggezogen, leggen zandbanken zich te drogen. Vuurtorens over enkel land gebogen. 't Is de ongerepte natuur van het wad; van land naar land een drassig pad. Vuurtorens zijn een Unesco-schat. Sterren kijken op het stille strand met een zere rug te rood verbrand. Vuurtorens verlichten 't natte zand. Gasboringen verstoren ’t onthaasten; schreeuwen van meeuwen weerkaatsen. Vuurtorens deinzen terug, verplaatsen. Wind door je haar, zout op de lippen; in de lucht zwoel de zwaluwstippen. Vuurtorens die door het slik hippen. Hoe lang nog?
32 Online Touch Home