STAVOREN Het vrouwtje van Stavoren heeft haar stad verloren. Omwille van stoere hoogmoed haar schepen verspeeld. Verbolgen over de meegebrachte graanteelt smeet ze de kostbare lading subiet over boord. Stilletjes aan, de stroming ruw verstoord, verzandde de toegankelijkheid van de Staverse kust. Meegevoerd door een water wreed van onrust spoelden schip voor schip de wrakken aan. Het was met het voortvarende Stavoren gedaan. Een sieraad vormde de rampzalige aanleiding. Hooghartig gooide de vrouw haar schitterende ring het water in, naar ze dacht voor eeuwig. Maar een vis, slagvaardig, sluw en stevig keerde er onverrichter zake mee terug het stadje in. Verdwenen waren voorspoed en het rijk gewin. Als een kaartenhuis stortte de handel in elkaar. Vanaf de kust slechts de graanhalmen zichtbaar. Het vrouwtje versteende door uitblijvende vangst. Moest lijdzaam ondergaan, gekweld door angst, hoe haar hart in de golvenstroom verdween; gelijk een pompeblêd in het blauw-wit verscheen, meanderend als een vlag in de waterkoude wind. Het vrouwtje van Stavoren heeft haar hart verloren.
9 Online Touch Home