Vol. Overvol. Mijn hoofd zit vol. Er kan echt niets meer bij. Herinneringen en gedachten; ze buitelen over elkaar. Opeengestapelde souvenirs. Beelden verspringen, geleefde jaren komen langs, belevenissen van kinds af aan. Ik kijk naar de sneeuwpop, bezem in zijn hand. Ook hij kent een opeenhoping, maar dan van ijskristallen. Ze plakken aan elkaar. Totdat de zon gaat schijnen en hij ontwaakt uit zijn bevroren zijn, slechts glimlachend onder zijn peen. Tot ook die langzaam verdwijnt... Dan besef ik: genoeg is genoeg! De knop moet om. Ik wil zijn als die pop en denken aan niets.
9 Online Touch Home