INTERVIEW JE DOCHTER ALS INSPIRATIEBRON “PAPA, MAG HET LICHT TERUG AAN?” tekst: Nelen De Cock Acteur Bert Haelvoet richtte met Marianne Loots een nieuw gezelschap op, Cie Goné. Op zondag 19 februari spelen ze in De Kern hun eerste worp, Ik wil niet. Wij wilden wel, dolgraag zelfs. In gesprek gaan met Bert, bedoelen we. We ontmoeten Bert in een van zijn favoriete cafés in de stad, zo eentje waar de tijd lijkt stil te staan en er nog échte stamgasten zijn. Met twee koppen dampende koffie tussen ons in en Kernkunstenares Marie Bouly over onze schouders fotograferend, gaan we in gesprek over zijn voorstelling, kindertheater en het belang daarvan. Je hebt bakken ervaring met theater maken en spelen voor volwassenen. Heb je ook ervaring met kindertheater? Bert: “Ja hoor, lang geleden speelde ik in Meneer Porselein van Studio Orka. Maar het is door zelf een kind te hebben dat ik echt dacht ‘ja, dat wil ik ook doen natuurlijk’. Wij nemen onze dochter veel mee naar theater. En wanneer een voorstelling goed is, is de impact ervan enorm. Je ziet en je voelt dat de komende weken nog. Dus dan merk je plots ook het belang van theater bij een kind. En wanneer het geen goede voorstelling is, dan haakt een kind gewoon af. De meest eerlijke reactie die je kan hebben dus. (lacht) Het leukste vind ik wanneer een voorstelling gelaagd is, dat het voor verschillende leeftijden tegelijk grappig is. Het is heerlijk om te merken dat wanneer ik met iets lach, mijn dochter ook begint te glunderen, want haar papa vindt het ook leuk. En ik denk dat dat in onze voorstelling ook gelukt is.” Begrijp ik het goed dat je deze voorstelling door haar gemaakt hebt? Of eerder voor haar? Bert: “Allebei eigenlijk. Door samen met haar naar theater te gaan en de impact ervan te zien, zowel bij haar als bij mezelf, ben ik beginnen schrijven. Uiteindelijk is de voorstelling één opeenstapeling geworden van alles wat zij grappig vindt. Dus ja, het is niet alleen door haar, maar eigenlijk ook echt voor haar.” 32 Ben jij als kind zelf veel naar jeugdtheater geweest? Bert: “Nee, in mijn kindertijd bestond dat eigenlijk niet. Er was toen ook geen cultuurcentrum in Dendermonde, waar ik ben opgegroeid. Toen ik 19 jaar was zat Dominique Van Malder, een vriend van me, in het RITCS en ging ik vaak mee met hem naar toonmomenten. Toen pas ben ik naar voorstellingen beginnen gaan en begon ik na te denken om ingangsexamen te doen op een toneelschool. Tja, het was een andere tijd.” De uitspraak ‘Ik wil niet’, heeft dat een geschiedenis? Bert: “Ik ervaar bij mijn eigen dochter hoe vaak ze dat zegt. Als je iets voorstelt is het eerste antwoord vaak ‘neen’. Dat is zo vermoeiend. Maar die tegenzin om nieuwe dingen te proberen, is eerder een soort frisse tegenzin, opwinding en angst tegelijk, merkte ik. Mijn dochter zegt dan ‘ik heb kriebels in mijn buik, ik durf niet goed’. En dan moet je haar eigenlijk een beetje in gang steken. En als het dan lukt, dan is het enthousiasme des te groter en is ze zo blij dat ze het geprobeerd heeft. Maar ik was dat dus beu, die standaard ‘neen’. En dat is uiteindelijk het verhaal van de voorstelling geworden. Ik volg zangles bij Marianne, maar eigenlijk wil ik helemaal niet leren zingen. Vandaar ook de titel natuurlijk. Maar ik ga dan toch overstag, en daarna leer ik Marianne iets wat zij nog niet kan.” Het stuiten op verzet, is dat iets wat je ook bij jezelf herkent? Bert: “Een beetje wel ja. Misschien wel meer vanuit de humor. Maar voor kinderen is dit heel herkenbaar. Kinderen moeten de hele tijd. Je zegt wat ze moeten aandoen, wat ze moeten eten, wanneer ze moeten opstaan, waar ze naartoe moeten, … Eigenlijk is het verwonderlijk dat ze dat aanvaarden. Ok, misschien aanvaarden ze dat niet altijd, maar toch vaak.” © Marie Bouly “Die tegenzin om nieuwe dingen te proberen, is eerder een soort frisse tegenzin, opwinding en angst tegelijk.” © Marie Bouly
33 Online Touch Home