auto’s en dieplader met windmolen en ‘n telekraan stinge geneven ‘t streitje dat wai niet weg konne. Dat wai moste met onze gnappe skoene deur de tuin van ooze bure. Dat wai bai ‘t gemeentehuis ware aanbeland stinge d’r al ‘n hoop lui nei oos uit te koiken. Alleman vonde ‘t best as dat wai met mekaar wulle trouwe, dat wai kenne tekene as dat wai nou man en vrouw benne. Vezelf moste wai op de kiek en d’r ware genog mense die ‘n plaatje van oos skiete wouwe. Da’s maar goed weest ok, want de ien had gien rolletje d’r in dein en ‘n aar z’n kiekies ware maar kuuks deur ‘t flitslichie. Maar wai hewwe evengoed nag ‘n paar kiekies weers wai bloid op stane. ‘T feist ken beginne, ja en weer geef je zo’n feissie, as je te hore kroige (weer je ‘t ok doe); wai komen eran en zuipen je arm. Koik, den doe je ‘t gewoon thuis. Dus ginge wai op honk an en iederien wouwe wel een glasie van ‘t ien of aar. Ze konden niet allegaar in binnen dat ze zate op stoele en banke en krukkies en ok in buiten op biervatte en kratte. Gien mens had last van kippedrift dat ze bleve tot later en donker. De joos van m’n werk vonde ‘t ok allegaar best, dat ik docht dat ze gien nei meer op huis an: ze gane zo nei de baas, zo kortbei as ‘t was. Wai hadde wel ‘n kort nachie nei ooze brulleft maar dat was gie meleur as dat ik al nei te werk hoefde van de baas. ‘T tweide kedo. We hewwe ‘n skitterend mooie dag had met mekaar en dat nachie kwam laterder best nag goed. En Houthandel Eecen de hewwe dat jaar toch winst afdraaid. Maar dat lait nei an m’n collega’s, die vergeten de dag erna nei meer! Arie Bruin 41
42 Online Touch Home