Puike Pubquiz Natuurlijk Heidepark! Vrijdagavond 26 september was het dan zover; de allereerste pubquiz bij Natuurlijk Heidepark. En wat was het goed geregeld. De organisatie kan terugkijken op een zeer geslaagde avond met een voortreffelijke opkomst. Vele vrijwilligers van zowel Natuurlijk Heidepark, als van De Brugstede stonden paraat om hand- en spandiensten te verrichten en de gehele meute van natjes en droogjes te voorzien. Maar liefst tweeëntwintig teams van maximaal zes personen durfden het aan hun kennis te meten met dorpsgenoten van alle leeftijden. Aan spreekstalmeester Tobias de Groot de taak het geheel in goede banen te praten. Acht rondes werden gespeeld. Het geluid van krakende bovenkamers en de plons van een diepe duik in het verleden gonsden door de ruimte. De muziekkennis werd getest en daarbij kwam heel wat lokaal talent (van weleer) voorbij, hetgeen tot vele ‘oh ja’s’ en ‘wie zongen dat ook alweer’ leidde. Menigeen was verbaasd en niet bekend met het feit dat er zowaar een heus Lemelervelds Volkslied bestaat. Een pittige ronde over de geschiedenis van Natuurlijk Heidepark vergde flink wat speurwerk in het mooie magazine dat op elke tafel ter inzage lag. Die punten pak je dan toch mooi weer mee. De negende ronde bestond uit het ontmaskeren van een mystery guest. Deze persoon kwam niet met de zipline uit het vogelnest over het zwembad gevlogen, maar lichtvoetig uit het kabouterbos geslopen. Maatwerk - Ontwerp - Realisatie Lemelerveld M. 06 51 54 04 67 www.meubelmakerijvlaskamp.nl Column Er!k Mijn naam is Erik van Zijl. Enkele jaren geleden begon ik met het schrijven van korte verhalen, oorspronkelijk vanuit een therapietraject voor mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel. De redactie van de nieuwe Lemelervelder heeft gevraagd of ik af en toe een verhaal wil aanleveren voor deze krant. Onder de naam Er!k zal ik regelmatig columns publiceren over gebeurtenissen of observaties. Positiviteit en humor zijn hierbij vaak terugkerende thema’s. Wachten Ik zit in een wachtruimte. Heb me vergist in de tijd van de afspraak. Ik wist zeker dat ik om half twee werd verwacht, maar het blijkt twee uur te zijn. Geeft niets, doet mijn brein. Die zet me soms op het verkeerde been. Wachten. Ik heb er trouwens geen hekel aan. Je ziet dingen, je mijmert wat over de dingen die je ziet of die je bezighouden. Of je hebt zomaar even een extra rustpauze. Openbare ruimtes zijn het leukst. Een treinstation, een plein of een luchthaven. Mensen kijken, bedenken wat ze gaan doen. Niet snappen wat iemand met zoveel koffers heeft te vervoeren. Andere culturen en gedrag observeren. Op luchthavens moet je altijd wel wachten, maar je mag mij gerust een halve dag eerder afzetten. Vaak ga ik wel een gesprek aan met iemand. Een goed gesprek of Toch had deze vijftigplus kabouter geen last van plankenkoorts. Menigeen had al rap ontdekt wie deze mysterieuze kabouter was. De vroege vogel van Natuurlijk Heidepark, die nagenoeg dagelijks zijn baantjes door het zwembad trekt. Dat kan er (Natuurlijk) maar één zijn: Jos Herbrink! Jos was goed voor maximale bonuspunten, hetgeen een fikse voorsprong opleverde aan het winnende team: (ook heel Natuurlijk) De Bergrammers! Met een mooie prijs gingen ze aan de haal. Zij zullen de komende periode waarschijnlijk zeer regelmatig bij Natuurlijk Heidepark te vinden zijn. Ook de teams die net naast de hoofdprijs grepen zullen hun route naar het Zwembadlaantje weer rap vinden, want voor elke tafel waren er toegangskaarten voor het klimbos! Succes verzekerd, spierpijn gegarandeerd! En zo werd er na de pubquiz nog tot laat ‘geëvalueerd’ door alle teams; ijzers gesmeed, plannen beraamd, hersens getraind, kelen gesmeerd en munten gedoneerd, want dit smaakt naar meer. Wanneer weer? Tekst: Foto: MoDi Eigen foto gewoon wat flauwekul, ik ben van alle markten thuis. In Washington moest ik ooit overstappen op Dulles International Airport om in Los Angeles te komen. Ik raak in gesprek met ene Stuart. We kwamen elkaar tegen in de rokers lounge. Oftewel een groot glazen aquarium waar je toen nog (ik heb het over 2002), aan je rookverslaving kon blijven werken. Hij vloog businessclass voor één of andere Amerikaanse printer firma. Ik economyclass omdat ik het zelf moest betalen. We kregen een mooi gesprek over de enorme verschillen tussen Amerika en Europa. En de, ook toen al, enorme verschillen in de berichtgevingen in de media. Tijdens het gesprek had ik twee blikjes Heineken gescoord om hem ‘Dutch Beer’ te laten proeven. Toen we in de rij stonden om in te checken voor de vervolgvlucht zei hij: ‘The next one is on me!’ en hij hield woord. Tijdens de vlucht kwam een stewardess uit de businessclass lopen met een koud bierflesje en een echt glas. Op het servet stond geschreven ‘Cheers mate!’ Een aangename verrassing op een vlucht van ruim 5 uur. Nu zit ik dus ook te wachten. Heb een koffie uit de automaat gehaald en zit aan een grote ronde tafel in de wachtruimte. Een dame komt aan dezelfde tafel zitten. Onmiskenbaar een taxichauffeur die een cliënt komt ophalen. Ze gaat zitten, kijkt op haar horloge en zegt: ‘Oh, heerlijk, Ik ben te vroeg.’ In het altijd jachtige bestaan van het taxi rijden had ook zij even een extra pauze. Zomaar een momentje rust op een drukke werkdag. Een kop thee erbij en verder even helemaal niets. Het was het wachten meer dan waard! Er!k
9 Online Touch Home