41e jaargang nr. 2001 - 21 juli 2021 Rondje Rustpunten betaling van het natje en het droogje, zoals het een rustpunt betaamt. Een ieniemienie keukentje met een zitje van weleer. Velerlei klokken tikken misschien ooit wel weer, maar nu even niet. Dus let vooral niet op de tijd, maar néém de tijd om deze riante collectie van antieke spullen te bekijken. Je komt ogen te kort. Telkens weer is er iets nieuws te ontdekken. Hoe vergaar je een dergelijke collectie? Nou, Emiel blijkt een soort van ‘strandjutter op het droge’, een ‘spullenjutter’, zullen we maar zeggen. Voor zijn werk bij de woningstichting werd Emiel vaak door collega’s gewezen op achtergebleven spullen uit een ontruimde woning of spullen die bij het grof vuil werden gezet. Emiel zag er vaak nog een bepaalde schoonheid in en gunde het een tweede leven. Weggooien is immers zonde en kan altijd nog. Steeds meer mensen raakten van zijn ‘spullenjuttersbestaan’ op de hoogte en doneerden van alles waar ze zelf geen heil meer in zagen, maar wat Emiels collectie wellicht ten goede kon komen. En een enorme collectie is het inmiddels. Dat blijkt als we in de tweede ruimte, ‘het ópkamertje, waarvoor je twee treetjes áf moet’ rondkijken. Deze ruimte is alleen geopend als Emiel zelf bij huis is. Een spullenjuttersmuseum. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is er. Een kleine greep uit de collectie: een scharenverzameling van een oude kapper, een bierflesjesverzameling, een lp-verzameling, oude telefoons, grammofoonplaten, weegschalen, een wringer, zijn eigenste oude bromfiets, een verzameling opgezette wilde dieren die ooit de toog van CaféRestaurant Jansen sierde, en enkele religieuze beelden. Dat brengt ons meteen bij de vraag of de naam van het rustpunt een religieuze insteek heeft, maar dat blijkt niet het geval. Emiel moest in training, omdat hij geacht werd aan de Nijmeegse vierdaagse mee te doen. Zijn vrouw Petra kon dit op haar sloffen en had geen training nodig. Dus trok Emiel er trouw elke zondagochtend in z’n (4) Op een typisch Hollandse zomerdag vervolgen we onze rustpunten route richting Raalte en komen we aan de Wolthaarsdijk Oostzijde bij de voormalige sluiswachterswoning, het Rustpunt ‘Huis van de Heer’ tegen. Een bijzondere naam die meteen vragen oproept. Dus gaan we in gesprek met eigenaar Emiel Damman, die hier de scepter zwaait. Emiel bestiert zijn rustpunt nu twee maanden. Vers van de pers dus. Emiel geniet van zijn welverdiende pensioen na jarenlange trouwe dienst bij de woningstichting. Maar stil zitten is niks voor hem. En dus besloot hij zijn, bij vrienden en bekenden reeds bekende, ’Huis van de Heer’ open te stellen als rustpunt voor passerende wandelaars aan de oostzijde, en passerende fietsers van de knooppuntenroute, aan de westzijde van het kanaal. Het rustpunt huist in de schuur en is dus volledig overdekt, wat met dit weer erg prettig is. Bij binnenkomst waant men zich terug in de tijd. Een nostalgisch kokhuussie zonder kookfunctie, maar wel volledig toegerust met sanitair en alle apparatuur voor de zelfbediening en eentje op uit om kilometers te maken. Een radiootje mee waar hij steevast afstemde op de zender van het ochtendprogramma van Sander de Heer. Elke zondagochtend kwam er een klusjesman in de uitzending, of in -Vervolg op pagina 3Dit is de laatste uitgave van De Lemelervelder voor de zomervakantie. Er verschijnt GEEN Lemelervelder op: 28 juli, 4 augustus en 11 augustus 2021 De eerste uitgave na de vakantie verschijnt op 18 augustus 2021 Drukkerij Van Asselt blijft gewoon geopend.
2 Online Touch Home