43e jaargang nr. 3012 - 22 november 2023 Foto’s: Martin ZwaKenberg Vincent Kok draagt het KokkieBikes-stokje over! Vol trots en vertrouwen mag ik melden dat KokkieBikes per 1 januari 2024 wordt overgenomen door Jan Odink en Jeroen Poppe. Jan en Jeroen zijn beiden al vele jaren werkzaam bij KokkieBikes en zij zullen de zaak met veel zin en enthousiasme voortzetten, daarbij bijgestaan door alle huidige medewerkers. Ik heb de afgelopen 20 jaren met enorm veel plezier mijn ziel en zaligheid in KokkieBikes gestopt en zit nog steeds vol energie en ideeën, maar soms doet een kans zich voor die je niet voorbij kan laten gaan. Op een gegeven moment ging ik nadenken over de toekomst en wat ik verder nog wil in mijn leven. Ik ga dagelijks met veel plezier naar mijn werk en geniet volop van alle leuke en mooie contacten met klanten en mijn werknemers. Maar het runnen van een winkel brengt ook grote verantwoordelijkheid en stress met zich mee. Steeds vaker betrapte ik mezelf erop dat het mij aan de tijd ontbreekt om andere dingen te doen die ik ook leuk en belangrijk vind. In gesprekken met Jan en Jeroen kwamen regelmatig hun ambities aan de orde en dan is één en één al snel twee. In Jan en Jeroen heb ik eigenlijk mijn gedroomde opvolgers gevonden. Twee mannen met dezelfde passie voor het fietsvak en dezelfde ideeën over service en kwaliteit. Mannen die staan voor specialisme, vakkennis en vooral persoonlijk contact met klanten. Vol vertrouwen en met een goed gevoel geef ik mijn KokkieBikes uit handen, zodat het verder kan groeien en ontwikkelen, zonder dat KokkieBikes zijn DNA verliest. Er komt nog een enorme DecemberKnal-Maand. Zie de advertentie volgende week. Vincent KoK Groen geduld in Lemelerveld Bij het woord kiwi denken we, behalve aan een loopvogel, aan een groene of goudgele vrucht met een zacht vachtje uit Nieuw Zeeland. In het klimaat aan de andere kant van de wereld gedijt de snelgroeiende kiwislingerplant erg goed en de oogst gaat een groot deel van de wereld over. Geen optie voor ons koude kikkerlandje, zou je denken, maar…. De familie Den Hollander aan de Ds. Keersstraat kocht zo’n 20 jaar geleden een zelfbestuivende kiwiplant. Na enkele jaren begon hij te bloeien en groeiden er enkele kiwi’s. Het aantal vruchten werd ieder jaar wat groter en dit jaar is er sprake van een bijzonder grote oogst. Na enkele weken rijpen op een koele plek zijn de kiwi’s klaar voor consumptie. Ze smaken heerlijk zoet en als de familie er nog langer van wil genieten, kan ze er een lekkere kiwi-jam van maken. Op de foto is te zien dat het geduld van al die jaren rijkelijk beloond wordt. teKst: ingrid HeerinK / Foto: Hans HeerinK And the MAESTRO is… Cécile Grootenhuis Het was vrijdagavond 17 november gezellig druk in zaal Reimink tijdens de tweede editie van Maestro, georganiseerd door de muziekvereniging met die moeilijke naam. Zes gespannen aspirantdirigenten, voor zover ze daar aspiraties voor hebben, staan in vol ornaat klaar om hun muzikale kwaliteiten straks op de bok te laten zien. Na het openingslied van Polyhymnia onder leiding van Wilbert Sleumer betrad de spreekstalmeester Gerben Schutte het podium en stelde de matadoren (die uitwendig ontspannen leken, maar inwendig stijf stonden van de zenuwen) voor aan het publiek. De afgelopen zes weken hadden zes slachtoffers zich veel moeite getroost om een muziekstuk in te studeren: Peter Woolderink, Alie van ’t Erve, good-old Anton van der Most, Cécile Grootenhuis, Marijn Arnold en Tessa Lugtenberg. Aan de hand van videobeelden en instructies van de vakdirigent had iedereen zijn muziekstuk grotendeels uit het hoofd geleerd zonder enige kennis van notenschrift laat staan partituur. De dirigenten kregen allemaal wel een eigen stok met hun initialen erop, maar wellicht blijft het gebruik ervan beperkt tot alleen deze avond. Bij het betreden van het podium geven alle dirigenten Alinda Mars (die overigens een geweldig mooie solo speelde deze avond) een hand. Ik dacht eerst dat ze jarig was, maar bij nader info blijkt het gebruikelijk dat een gastdirigent de hand schudt van de concertmeester van het orkest... En dan gaat het feest beginnen. Op zijn geheel eigen wijze, lekker losjes met veel humor, introduceert Gerben het eerste slachtoffer van de avond: Angelica Braam en koordirigent Marion Mulders, waren mild in hun commentaar al merkten ze wel fijntjes op dat deze dirigent meer op een eenarmige bandiet leek.. Zij prezen hem echter ook om zijn goede ritmegevoel en een aantal uitstekend aangegeven tempowisselingen. Alie van ’t Erve: Na echtgenoot Alphons heeft ook Alie nu een dirigeerstokje, welke zij overigens links vasthield. Gekleed in prachtig groen pak was Alie een echte verschijning op het podium. Deze kandidaat deed alles uit het hoofd en had een uitstekend maatgevoel. De jury prees haar voor haar opperste concentratie en haar uitstekende anticipatie op de diverse inzetten in het orkest. Gaandeweg groeide het zelfvertrouwen en stond ze zelf lekker mee te swingen op de muziek van Tina Turner. Uiteindelijk kwam ze daarmee spijtig genoeg niet in de top drie terecht. Peter Woolderink: Waar we zondag in de kerk met het ABBA-koor geëindigd zijn, konden we deze avond weer gewoon verder luisteren naar een medley van ABBA. Voor deze gelegenheid had Peter ook maar wat nieuwe kleren aangeschaft en ik moet zeggen het leek net echt. De tweekoppige vakjury, bestaande uit oud Poly-dirigent Dan is het de beurt aan de nieuwbakken opa: Anton van der Most. The legend was geheel in stijl van een echte dirigent, met rokkostuum en vlinderstrik. Een geboren artiest. Met zijn “King of Pop”-medley haalt ook Anton geen top drie-notering maar de pret was er niet minder om. De jury prees Anton voor zijn performance; alsof hij al jaren voor een orkest staat. Hij kwam behoorlijk goed door de vele - Vervolg elders in deze uitgave. -
2 Online Touch Home