medewerkers voor hebben. Bovendien merken we dat onze cliënten opbloeien als ze meer eigen regie hebben. Buiten de lijntjes Buiten de lijntjes kleuren heeft wat Wil betreft mooie dingen opgeleverd, en niet alleen in de thuiszorg. “Ik ben bijvoorbeeld trots op wat we doen bij woonzorglocatie Ruijschenbergh in Gemert, waar de dagbesteding van ORO, voor mensen met een verstandelijke beperking, Zorgboog en buurtbewoners nu gecombineerd is. De mensen van ORO helpen andere bezoekers en dat vinden ze geweldig. Ik hoop dat we deze lijn ook op andere locaties door kunnen trekken.” met medewerkers en vrijwilligers van de Zorgboog. “Zij zijn het kloppende hart van deze organisatie, zonder hen zijn we nergens.” Wils start bij de Zorgboog was hectisch. “Mijn voorganger was plotseling overleden, ik kwam terecht in een organisatie die nog in rouw was. En mijn collega-bestuurder Coby Nogarede was ook pas net begonnen.” Coby en Wil zetten samen de schouders eronder. “We zijn altijd een goed team geweest. We ontwikkelden een nieuwe zorgvisie. Toen we die uit wilden rollen, kwam corona.” Ongelooflijk trots Wil raakt nog steeds geëmotioneerd als ze terugkijkt op die heftige tijd. “De besmettingen gingen zo snel, op een gegeven moment hadden we 21 overlijdens in een weekend. We moesten mensen alleen laten doodgaan, maar naderhand hoorde ik van medewerkers: we hebben de familie gewoon binnengelaten hoor! Ik dacht: fijn dat je niet geluisterd hebt. Ik ben ongelooflijk trots op wat onze mensen in die tijd hebben laten zien.” In de zorg is de laatste jaren veel veranderd. Wil vindt het belangrijk om daarin stappen te blijven zetten. “We moeten met z’n allen nieuwe manieren ontwikkelen om goede zorg te blijven leveren.” Wil noemt de Schijf van Vijf. “We overleggen eerst met de cliënt en hun naasten: wat wil je en wat kan je nog zelf? Daarna kijken we of er technologische hulp mogelijk is, of familie kan helpen en of er vrijwilligers kunnen bijspringen. Pas als er dan nog hulp nodig is, zorgen onze zorgprofessionals daarvoor.” “Ik weet dat veel medewerkers in de zorg hier erg aan moeten wennen, en dat pleit voor hen. Zij willen voor mensen zorgen, ze helpen en er echt voor ze zijn, en dat begrijp ik heel goed. Maar de oude manier van werken wordt onhoudbaar, door de vergrijzing en omdat we er niet meer genoeg opgeleide Wil hoort vaak: je bent zo enthousiast, je kunt helemaal niet stoppen. “Ik zeg ook niet dat ik helemaal stop met werken. Maar deze baan doe je 6 dagen per week, dat vind ik te veel. Ik heb alle vertrouwen dat mijn opvolger, samen met Coby, het heel goed gaat doen.” Benieuwd naar het volledige verhaal van Wil? In onze podcast hoor je het uitgebreide interview, met alle inzichten, nuances en verhalen die we in het artikel niet kwijt konden. Scan de QR-code. PAGINA 13 MAGAZINE
14 Online Touch Home