DAGJE BIJ DE DIERENARTS In de avonddienst word ik gebeld door een eigenaar die lichtelijk in paniek is. Haar konijn begroet haar normaal gesproken enthousiast bij thuiskomst, maar nu blijft ze stil in een hoekje liggen en het eten is onaangeroerd. Ik verzoek haar gelijk naar de praktijk te komen. Konijnen zijn meesters in het verbloemen van ziekteverschijnselen, dus tegen de tijd dat ze klachten laten zien, is er ook echt iets mis. Droppie het dwergkonijn Ik onderzoek Droppie van neus tot staart en het valt op dat ze een ondertemperatuur heeft, een nat kinnetje en een wat opgezette buik waar geen darmgeluiden te horen zijn. Als ik met een lampje in haar bekje kijk zie ik dat er behoorlijke haken op de kiezen aanwezig zijn die in haar tong prikken. Dat moet de reden zijn geweest dat ze is gestopt met eten. Als een konijn stopt met eten gaat ook het maagdarmkanaal stilliggen met gasophoping en buikpijn tot gevolg. Ik overleg met haar baasje over de opties en neem Droppie op om haar ’s avonds en ’s nachts intensief te kunnen behandelen en haar maagdarmkanaal weer op gang te krijgen zodat we haar veilig kunnen verdoven om haar gebit te behandelen. De volgende dag voelt Droppie zich stukken beter, ze keutelt weer, houdt haar temperatuur goed op peil en eet zelfstandig wat zacht groenvoer. Ik besluit haar een lichte narcose te geven en slijp de haken op haar kiezen weg. Ze is vlot weer wakker, eet goed zelf en mag weer lekker naar huis. We houden Droppie goed onder controle, vaak ontstaan de haken door een verkeerde afslijting van de kiezen en het kan zijn dat we haar gebitje met regelmaat moeten bijwerken omdat de tanden en kiezen van konijnen hun leven lang blijven groeien! Een klein, levensbedreigend wondje Aan het einde van de ochtend staat er een afspraak in mijn agenda met de beschrijving: ‘kat Rooie, is niet zichzelf’. Dat is iets wat we vaker zien, omdat katten vaak alleen subtiele afwijkingen laten zien als ze iets mankeren. De eigenaar verteld dat Rooie normaal gesproken een actieve kater is die graag buitenkomt en daar met verve zijn territorium verdedigt; de laatste dagen is hij steeds binnen, ligt hij op andere plekken en gaat hij steeds minder eten. Vandaag viel op dat hij ook wat anders en sneller ademde dan normaal. Ik klik de bovenkant van het transportbakje los en zie daar een heel benauwde grote rode kater. Ik ga heel voorzichtig te werk, want bij benauwde katten kan iedere stress of opwinding levensgevaarlijk zijn. Als ik naar zijn borstkas luister hoor ik alleen in het bovenste gedeelte ademgeluiden maar verder helemaal niets, dat is afwijkend. Gelukkig is Rooie heel braaf en lukt het zonder stress en met extra zuurstof voor zijn neusje om een röntgenfoto te maken. Het blijkt dat 2/3e van zijn borstkas gevuld is met vocht. Ik neem een punctie van het vocht en bekijk het onder de microscoop, het blijkt pus te zijn met veel bacteriën. Het is iets wat we vaker zien bij katten die buiten komen en vechten; door een uithaal van een andere kat komt door een piepklein gaatje een bacterie in de borstkas. Het gaatje zit snel weer dicht, maar de bacterie zit opgesloten en gaat zich vermeerderen. We plaatsen een drain zodat we de pus kunnen verwijderen en de borstkas kunnen spoelen. Daarna houden we Rooie, die extra zuurstof krijgt, continu streng in de gaten. Gelukkig knapt hij goed op en mag na een aantal dagen weer naar huis. Hij moet nog wel even wachten met zijn territorium verdedigen, want de eerste 10 dagen moet hij nog binnen blijven! STeRK. 07
8 Online Touch Home