De gemeente hing toen een briefje op de deur: ‘wegens ziekte gesloten’. Dat klopte van geen kanten en maakte mij witheet en toen heb ik de pers erbij gehaald; het werd een hele rel. Toen trok Drachten aan de bel met de vraag of ik dat bij hen wilde opzetten. Dat was echt een gigantische kringloopwinkel met wel zeven afdelingen en evenzoveel chefs in dienst. Daar had ik kleding onder mijn hoede met wel 20 mensen, die bezig waren met kleding uitzoeken en sorteren. Dat liep heel goed. Na 4 jaar ging ik op vakantie (naar Vietnam) en toen ik terugkwam was het bedrijf zonder enig overleg verkocht. Ik kon wel de kleding overnemen en ben vervolgens voor mezelf begonnen met een gebruikte-kleding winkel in Drachten met als personeel mensen met een uitkering. Na nog eens 4 jaar mocht ik hetzelfde gaan doen in opnieuw Sneek; het begeleiden van langdurig werklozen naar werk. De vrouwen werkten in de kleding en voor de mannen hadden we houtbewerkingsmachines. Voor veel mensen was het moeilijk om regulier werk te vinden, maar voor ons was het mooi: de mensen kwamen altijd fluitend naar het werk, altijd op tijd, altijd aanwezig, een mooie carrière. Maar dan is de subsidie op en stopt het project en zitten de mensen weer achter de geraniums. Zonde. Waar komt jouw liefde voor de kunst vandaan? In die tijd werd Johan ziek en vond ik wel even mooi geweest met het werk; even tijd voor thuis. De kinderen waren inmiddels uitgevlogen. Ik had al besloten om iets met een kunstroute te gaan doen. Een goede vriend van mij sleepte me overal mee naar toe, naar musea en kunstroutes en toen dacht ik: dat kan ik ook. Dat werd dus het Paradepaadje. Doordat ik inmiddels veel mensen uit de kunstwereld kende, kon ik veel mensen vragen of ze daaraan wilde meewerken. Zo’n 60, 70 kunstenaars kwamen uit de buurt, maar ook uit NoordHolland, Utrecht etc. In eerste instantie vond ik het best wel spannend om mensen daarvoor te vragen en bij mijn eerste gesprek vroeg ik hem om mee te gaan. Dat was bij Jeannet en Guus. Die waren meteen zo enthousiast, dat ik het daarna wel alleen aan durfde. Zo ontstond het Paradepaadje; een route langs zes dorpen: Lytsewierrum, Boazum, Britswerd, Wieuwerd, Itens en Rien met allerlei locaties bij mensen thuis, die stukken van kunstenaars exposeerden. Dat was een geweldige tijd. Tot het moment dat ik mijzelf voorbijliep en even pauze moest nemen. Ik was begonnen in 2014 en stopte na de vierde keer in 2017. Op het moment dat ik het nog een keer wilde oppakken in 2020 en 2021 zat Corona ertussendoor en afgelopen jaar vond ik wel genoeg geweest. Maak jij zelf ook kunst? “Zeker. Ik schilder en teken en gebruik allerlei technieken, drukwerk. Ik doe dat op het moment dat ik daar zin in heb. Ik schrijf ook gedichten en verhaaltjes. En dat vind ik gewoon leuk om te doen. Het Paradepaadje was ook niet om mijn eigen weken te laten zien. Wat ik wel deed was mijn foto’s te laten; ik heb veel foto’s gemaakt van hier, voor het huis en achter. En heel veel foto’s van Lytsewierrum. 38
39 Online Touch Home