En samenwerken met je Pa is leuk? Jeffrey: “Ja, zeker. Ik krijg die vraag heel vaak. Maar dat gaat heel goed. Als ik mijn werk op mijn manier goed doe, is hij al blij. Er zijn wel meer wegen naar Rome. Wanneer ik ga werken, dan ga ik eerst bij mijn Pa langs en doen we eerst een bakje koffie; hij woont in Nijland. Daar heb ik dus ook gewoond en daarvoor in IJlst. Het bedrijf zit in Heeg, dus dat is dicht bij het vuur voor een bootjebusiness.” En nu is het druk? Jeffrey: “Dat valt wel mee. Vooral ’s winters is het heel druk. Dan komen de boten in winterstalling en dan moet het onderhoud gebeuren voor onze klanten. Daarin werken wij ook samen met de Jachtbemiddeling; zij kopen vaak de boten op, die wij dan weer opknappen en servicen.” Wat doen jullie nou precies aan onderhoud? Jeffrey: “Eigenlijk doen wij alles: binnenkant, buitenkant, motoren, maar alleen van motorjachten. Zeilboten, daar heb ik een hekel aan; dat is gedoe, want dan moet de mast eraf en daar hebben wij de middelen niet voor. Hoe kom je dan in Itens terecht? Jeffrey: “Het huis hebben wij via via kunnen kopen.” Wiesanne: “De sleutels kregen we in september vorig jaar; dus dat is alweer bijna een jaar. We zijn tot halverweg maart flink aan het verbouwen geweest.” Jeffrey: “Dat waren pittige maanden: op de zaak werken van 7 tot 20 u en dan soms nog thuis aan de gang. Toen ik ook op zaterdag en zondag op de zaak aan het werk was, hield het hier even op.” Wiesanne: “Toen we hier begonnen was ik nog niet zo handig, maar ik heb inmiddels een hoop geleerd en kan ik mij aardig redden.We waren al eventjes aan het zoeken naar een huis en dit huis is wat we zochten: op een hoek met een garage erbij en niet al teveel moeten verbouwen. Dat verbouwen hebben we uiteindelijk toch nog wel gedaan en meer dan we gepland hadden. Toen Jeffrey en zijn vader, die allebei superhandig zijn, eenmaal bezig waren, zeiden ze steeds: “Oh, dan kunnen we dit en dat ook nog doen.” Jeffrey: “Er zat overal spack op de muur, dat wilden we er wel af hebben; wat een rotwerk om dat eraf te krijgen! En daarna moest alles vaak weer dik erop gestuct worden. Dat hebben we zelf gedaan (en het is mooi strak geworden, red.). Op een gegeven moment zeiden Wiesanne en m’n Pa dat ik moest ophouden met steeds weer bijwerken; het was wel strak genoeg. Hierna hebben we nog plannen genoeg: na de binnenkant mag de buitenkant ook nog gedaan en willen we de tuin aanpakken. We zijn nog wel even zoet.” En wat voor werk doe jij, Wiesanne? Wiesanne: “Ik zit in de gehandicaptenzorg bij een kinderdagcentrum (KDC) voor kinderen met een ontwikkelingsachterstand en/of verstandelijke beperking in Heerenveen. Dat is voor kinderen van 0 tot 18 jaar. Als een kind binnenkomt bij ons, dan hebben we eerst een observatieperiode om te zien wat wij kunnen doen. Daarna worden er samen met de ouders doelen gesteld voor de behandeling en zoeken we een groep, die het beste bij het kind past en waar andere kinderen zijn, die hetzelfde gedrag vertonen. 42
43 Online Touch Home