Eerder lazen we in Romeinen 11:1-2a, dat God Zijn volk niet heeft verstoten: beslist niet De NCV En dan zegt Paulus in dat vers iets belangrijks want hij vestigt even de aandacht op zichzelf en dat doet hij maar één keer op die manier. Hij beroept zich op zijn afkomst naar het vlees, hij was zelf Jood. En dan komt die hoop toch naar voren. Is er hoop voor Israël? Jazeker, is er hoop voor Israël, verwachting zelfs. Want als God zó met Paulus is omgegaan die ook weerspannig en ongelovig was ! Intussen bedreigde Saulus de leerlingen van de Heer nog steeds met de dood. Hij ging naar de hogepriester met het verzoek hem aanbevelingsbrieven mee te geven voor de synagogen in Damascus, opdat hij de aanhangers van de Weg die hij daar zou aantreffen, mannen zowel als vrouwen, gevangen kon nemen en kon meevoeren naar Jeruzalem. Toen hij onderweg was en Damascus naderde, werd hij plotseling omstraald door een licht uit de hemel. Hij viel op de grond en hoorde een stem tegen hem zeggen: Hand.9:1-5 Toen Paulus37 op weg naar Damascus ineens geroepen werd, kwam dat toen omdat hij berouw had? Of kwam het omdat hij zich bekeerd had? Nee, niets GODS GENADE, ZIJN VOLK ISRAËL | 123
119 Online Touch Home