* * 23 Pas 1500 jaar geleden ontstond deze combinatie van bloedgroep A en B. Mensen met AB zijn dan ook zeldzaam. Het lijkt erop dat Moeder Natuur hier niet ver genoeg vooruit heeft gedacht. Sinds mensen elkaar bloed zijn gaan geven, hebben we er vooral last van. Mensen met bloedgroep A kun je bijvoorbeeld niet het type B toedienen. Dat geeft heftige afstotingsreacties. Vroeger had het nog wel zijn nut. Behalve de twee hoofdfactoren A en B – die de mensheid in de vier groepen O, A, B en AB verdelen – zijn er nog 400 andere bloedgroepfactoren (zoals de resusfactor). Genoeg om het bloed van ieder mens uniek te maken. Dat gegeven werd tot voor kort gebruikt in vaderschaps tests. Sinds de opmars van de DNA-diagnostiek hebben we het bloed voor die tests niet meer nodig en zijn de groepen alleen maar lastig bij bloedtransfusies. Daar zijn we zelf schuld aan. Moeder Natuur had de groepen nog wel een beetje gescheiden. Vrijwel alle Indianen uit Midden- en ZuidAmerika hebben bloedgroep 0, en ook bij de Noord-Amerikaanse Indianen is dat percentage hoog. Type B heeft zijn oorsprong in Mongolië. Dat duidt erop dat de verschillen in bloedgroepen een evolutionaire achtergrond hebben. Maar hoe dan? Als de verschillen geen duidelijke functie hebben, is het lastig te bedenken hoe de natuur daarop zou kunnen selecteren. Wetenschappers zoeken het antwoord al een tijdje bij infecties. Het is bijvoorbeeld bekend dat de malariaparasiet een voorkeur heeft voor bloedgroep A. Mensen met dit bloed overlijden er in elk geval eerder aan. Toch kreeg niemand er goed de vinger achter. Als je in een wiskundig model een gevarieerde bevolkingsgroep bestookt met een virtuele bacterie, houd je na een tijdje alleen bloedgroep O over. Bacteriën muteren namelijk net zo lang totdat mogelijk voedsel in hapklare brokjes is veranderd. Bij rode bloedcellen richten de bacteriën zich op de eiwitsuikers op de celwand. Die zijn voor A en B verschillend, terwijl bloedgroep O dergelijke suikers niet heeft.
24 Online Touch Home