2 mondiale samenwerking Het levenswerk van de Balense zuster Fernanda in Venezuela Reeks ‘Verre Balense projecten dichterbij gebracht’ De mondiale adviesraad Marbol steunt verschillende projecten in het Zuiden waarbij Balenaars rechtstreeks of onrechtstreeks betrokken zijn. Ze zamelt geld in via o.a. subsidies van de gemeente, de opbrengst van het Ontbijtbuffet (eind oktober), Noche Del Mundo en alle andere activiteiten die de raad organiseert. In deze reeks stellen we telkens een project voor. Vanaf jonge leeftijd droomde zuster Fernanda ervan om missiezuster te worden. Ze trad toe tot de Congregatie van de Zusters van Vorselaar en werkte als kleuterleidster. Op 40-jarige leeftijd vertrok ze in 1978 naar Venezuela, waar ze haar missie startte in de hoofdstad Caracas. De zusters van Vorselaar vestigden zich in één van de armste en gevaarlijkste wijken, en waren de eersten die er zelf gingen wonen en werken. Tussen en mét het volk. Ze startte haar missieleven in de stedelijke barrio (wijk) Campo Rico in Petare. Daar zette ze zich in voor onderwijs, alfabetisering van volwassenen en het bezoeken van eenzame ouderlingen. Kinderheil In 1987 verhuisde ze naar het platteland van Chaguaramas, waar ze zich richtte op de zorg voor arme kinderen, gehandicapten, zieken en bejaarden. Ze stichtte een ‘kinderheil’ in verschillende wijken, verleende hulp in afgelegen gehuchten, en nam pastoraal werk over toen de parochiepriester werd overgeplaatst. Dankzij een schenking van een jeep was Balen aanwezig in de uitgestrekte prairies van Venezuela. In 1998 verhuisde zr. Fernanda naar Guasdualito, aan de grens met Colombia. Daar ontmoette ze een door guerrillaoorlog geteisterde 26 infoblad BALEN | herfst 2024 wereld, waar het leven zwaar en armoedig was. Naast het alfabetiserings- en vormingswerk in het centrum, was ze ook werkzaam in afgelegen gehuchten, enkel bereikbaar via onverharde wegen en rivieren, met jeep, paard, kano of te voet. Terugkeer naar het drukke barrioleven In 2001 keert zuster Fernanda terug naar de barrio en komt in Barquisimeto terecht, waar ze zuster Elsa ondersteunt in het vormingshuis. De barrio El Garabatal wordt gekenmerkt door armoede, werkloosheid, geweld, diefstal en kinderuitbuiting. Het project “Elk kind heeft het recht om te leren LEZEN” pakt de alfabetisering aan en breidt uit naar La Ventosa en Titicare. Het motto verandert al snel naar "Elk kind heeft het recht om te leren LEVEN": naast studiemogelijkheden krijgen de kinderen ook lessen in levenswaarden, zodat ze terug hun plaats kunnen innemen in de maatschappij. Parochielokalen worden omgebouwd voor bijlessen. Er wordt een bibliotheek ingericht voor kinderen en studenten, en een ruimte om gezonde maaltijden te bereiden voor de gemeenschap. Op zaterdag en in de vakanties zijn er activiteiten zoals spel en sport, jeugdbeweging, handwerk en vormingen. Vrijwilligers en kookmoeders ontvangen hiervoor een vergoeding én een vormingsaanbod, o.a. rond opvoeding. Oprichting gezondheidscentrum Met de toenemende economische crisis vanaf 2013, gevolgd door hyperinflatie en corruptie, verslechterde de gezondheid van de Venezolaanse bevolking door gebrek aan voeding, hygiëne en medicijnen. De situatie in de barrio werd een kwestie van overleven. Op 3 mei 2015 leidde het voorstel van twee therapeuten tot de oprichting
27 Online Touch Home