St Clara en het Gravenhuis Zr. Inge Ebbeskotte Waarom deze grondige transformatie? Zr. Inge Ebbeskotte legt uit waarom en wanneer ter sprake kwam dat St. Clara en het Gravenhuis onder handen genomen moesten worden en om welke redenen: “De verbouwing van St. Clara en het Gravenhuis staat in verband met de ontwikkeling van het klooster als geheel. Dat had onder meer te maken met de toenemende vergrijzing en het afnemende aantal zusters. Deze situatie riep de vraag op naar de toekomst van de religieuze gemeenschap van de Zusters van Denekamp. Maar het zette ook aan tot nadenken over het gebruik en misschien een herbestemming van kloostergebouwen die niet meer nodig zijn. Omdat er sinds 1960 geen nieuwe leden meer toegetreden zijn, zou de kloostergemeenschap zich in de fase van voltooiing bevinden en het bestaan zou binnen enkele jaren eindigen.” Behoefte aan andere zaken In 2017 werd door het Generaal Bestuur van de Congregatie een principieel besluit genomen, zeggend: Het voortbestaan van het religieuze leven in Denekamp mag niet eindigen, maar zal voortgezet worden. Dit wordt gewaarborgd door jonge zusters vanuit Indonesië naar Denekamp te zenden. Samen met 3 Indonesische zusters die reeds in 2000 arriveerden, zal deze groep van 6 zusters doorgaan met de opdracht die de zusters vanaf 1875 in Denekamp vervuld hebben, namelijk er te zijn voor de mensen, en daarmee antwoord te geven op de noden van de tijd. “De jonge zusters mogen niet belast worden met het beheren van geboouwen die zij niet nodig hebben.” Toen waren het taken zoals zieken- en ouderenzorg, basis- en kleuterscholen. Nu deze taken overgenomen zijn door de overheid, is er behoefte aan andere zaken; mensen zoeken een plek waar zij tot rust kunnen komen en om kracht te putten voor het alledaagse leven. Zodoende zijn in september 2018, 3 jonge Indonesische zusters naar Denekamp gekomen met de opdracht er te zijn voor de mensen van onze tijd. Op verhaal komen Deze redenen vragen erom de krachten te concentreren, gebouwen doelgericht te gebruiken en overvloedige gebouwen af te stoten. De jonge zusters mogen niet belast worden met het beheren van gebouwen die zij niet nodig hebben. Maar zij moeten wel een plek kunnen bieden aan mensen die in het klooster willen komen om tot rust te komen of om te vergaderen. Deze activiteiten die tegenwoordig plaats vinden in Huize Elisabeth, worden verplaatst naar St. Clara. Het Gravenhuis wordt ingericht als woonhuis voor de Indonesische zusters. Zodoende wordt het gebouw St. Clara ingericht om ruimte te bieden aan groepen jongeren, scholen, kerkelijke groepen en maatschappelijke organisaties of voor mensen uit het bedrijfsleven. In het gebouw St. Clara worden meerdere vergaderzalen gecreëerd, alsmede een yogaruimte en eetzalen, maar ook 30 kamers voor overnachting. Zo gaan alle activiteiten van de zusters terug naar het terrein binnen de gracht, zodat het klooster hopelijk iets kan betekenen voor mensen die er een plek zoeken waar zij weer ‘op verhaal’ kunnen komen. Op deze manier proberen de zusters hun opdracht te vervullen en dienstbaar te zijn aan de mensen.” BOUWEN IN HET OOSTEN 9
12 Online Touch Home