Jan Steggink (44) is geboren en getogen in het Twentse Reutum. Samen met zijn echtgenote Maaike, drie zoons en dochter vormt hij een gelukkig gezin. Tien jaar geleden startte hij zijn eigen onderneming; Stegginkinfra Projectmanagement en Advies. Hij woont en werkt op het erf van een oud boerderijtje. Eigenhandig heeft hij de woning omgebouwd tot een warm onderkomen. En daar waar vroeger het vee aan de ketting stond herrezen kantoren en een wegenbouwlaboratorium. Zijn privé- en zakelijke leven lopen compleet door elkaar. Dikwijls ervaart hij dat als fantastisch, Soms is het iets minder, want er is altijd volk om het huis, maar zo ging dat vroeger ook: een vorm van mantelzorg, met mekaar en veur mekaar. “Kwetsbaarheid ” Pas geleden had ik een waardevol gesprek gehad met onze opdrachtgever. Via via had ik zijn woorden over mijn bedrijf opgevangen. Hij gaf open en eerlijk aan dat we de komende tijd geen opdrachten van zijn kant hoefden te verwachten. Letterlijk: “Hoewel Stegginkinfra een zeer professioneel bedrijf is, werd hij soms wat ongemakkelijk van ons, en dan het meeste van mij”. Dan moet je daar als individueel persoon positief mee om kunnen gaan. Een kunst op zich als je het mij vraagt. Ik belde hem op, hij gaf niet thuis. Dan op een andere manier contact zoeken. Ik gaf aan dat ik graag om tafel wilde om een bakje koffie te drinken met hem, om na te gaan waar zijn gevoel naar mij en mijn bedrijf vandaan kwam. Ik kreeg (dezelfde dag nog) bericht terug. “Jan, het is niet zo strak als gesteld, de bouwwereld is klein en we hebben elkaar nodig. Laten we snel een bak koffie drinken en naar voren kijken”. Ik kon zijn bericht waarderen, omdat hij niet direct de deur dicht gooide, maar mij de kans bood erover te praten te hem. Het deed met denken aan mijn opa die altijd zei: ‘Jong, smiet de deur nooit helemoal dicht, en a helemoal nig in ’t slot!’ Ik herkende deze situatie uit mijn tijd dat ik werd ingehuurd als projectleider bij de overheid. Ik was destijds ontevreden over een aannemer en heb dit niet voor mezelf gehouden. Zoals mensen dat kunnen doen wanneer je iets niet past. Dat kan op verschillende manieren: slim, sluw, geraffineerd, via via of recht voor z’n raap. Ik voel me het beste bij de laatste wijze. Toch was het me die ene keer niet gelukt, ben ik in de verleiding van het moment gekomen en heb ik gesproken over ‘de aannemer die met de vork schreef’. Deze aannemer belde me voor een bak koffie en omeletje in een ‘halfweg’ restaurant. Ik voelde me ongemakkelijk en niet prettig. Je voelt je voor het blok gezet. Pas achteraf realiseerde ik me wat mijn woorden degene aanricht. Ze worden als aanvallend beschouwd, immers je komt aan zijn bedrijf, zijn personeel en zijn brood. Wat heb ik hiervan geleerd? Voordat ik oordeel over iets of iemand stel ik mezelf de volgende drie vragen: Is het waar wat wordt verteld? Is het positief? Is het van belang? Indien ik minimaal twee van deze vragen met ‘nee’ beantwoord houd ik de kwestie voor mezelf. En ik kan je vertellen, dat is best een uitdaging. Daarnaast heb ik me de afgelopen jaren bekwaamd in mijn eigen ‘ik’ en ben ik mezelf ook meerdere malen tegengekomen. Onderstaande vragen hebben me veel geleerd: ‘wie ben ik?’ ‘wat is mijn angst?’ ‘waar schaam ik me voor?’ ‘wat is mijn blinde vlek?’ ‘wat is mijn duistere kant?’ ‘hoe kwetsbaar ben ik?’ Kwetsbaarheid is niet een kwestie van winnen of verliezen, maar een kwestie van inzien en accepteren dat beiden bij het leven en dus ook bij ondernemen horen. Een kwestie van jezelf helemaal te geven. Kwetsbaarheid is geen vorm van zwakte. De onzekerheden, de risico’s waarmee we elke dag en in elk project worden geconfronteerd zijn geen vrijwillige keuzes. De enige keus die we hebben is een manier zoeken hoe we hiermee omgaan. Naarmate ik meer bereid ben mijn kwetsbaarheid te erkennen en te omarmen, heb ik meer moed en betrokkenheid gekregen en gaan zaken anders dan jaren ervoor. Ik zie in dat ik veel meer een ondernemer ben geworden in plaats van een manager. Het voelt heerlijk om persoonlijk te groeien en te weten wie je bent (of juist niet).Door mij naar desbetreffende opdrachtgever kwetsbaar en moedig op te stellen, mijn gedrag te bespreken en mijn zwakke plek te laten zien was de sneeuw voor de zon verdwenen. Hij gaf aan dat hij zich onbewust had laten leiden door geluiden uit de omgeving en mij eigenlijk helemaal zo goed niet kende. Ik was een ander persoon dan hij zich had voorgesteld. Het was een prettig gesprek en tussen neus en lippen door vertelde hij over een heel mooi project. Kwetsbaarheid begint met moed. Moed om er te zijn en om jezelf te laten zien. Een nieuw gezicht, een nieuwe visie. Het komende jaar zal Jan Steggink onder het motto “Aj d’r bint moj d’r ok wea’n” de lezer verrassen met zijn kijk op het (bedrijfs)leven. 54 BOUWEN IN HET OOSTEN COLUMN
57 Online Touch Home