Henk Beunders Iemand die bij het voortbestaan en de ontwikkeling van het zwembad een grote rol heeft gespeeld mogen we niet vergeten: Henk Beunders. Vanaf het begin dat hij in Lemelerveld kwam wonen in 1957 tot aan zijn overlijden in 1984 is Henk Beunders (voormalig Hoofd van de Mariaschool) actief betrokken geweest bij het zwembad. Henk en Ans beunders In de jaren zestig en zeventig is het bad diverse keren uitgebreid. De firma Tielbeke, met op de shovel Dhr. Hulsman en de firma Haijtjema uit Dedemsvaart werkten eraan mee. Het bad kreeg drie afdelingen: een deel voor de allerkleinsten, een middendeel en een deel voor gediplomeerde zwemmers. In die tijd werden ook de verschillende gebouwen gerealiseerd. Vanuit de wijde omgeving werd het zwemparadijs bezocht. Veel inwoners van Lemelerveld hadden een seizoenkaart. Het was schitterende plek om te zwemmen en te spelen. De bestuursleden waren in feite ook vaak gewoon de uitvoerenden. Ze waren regelmatig aan het werk in het zwembad en staken daarbij ook graag zelf de handen uit de mouwen, al of niet met behulp van andere vrijwilligers. Het was dan ook niet vreemd als Henk Beunders, zoon van een aannemer, op zaterdagmorgen al druk in de weer was met een hamer of schop. Ook zijn kinderen hielpen geregeld mee met allerlei klusjes. Toen hij kennismaakte met het zwembad was hij direct onder de indruk van dit pareltje aan het Zwembadlaantje. Hij heeft dit met erg veel plezier en grote inzet gedaan. Hij nam het initiatief in tal van zaken. Samen met Wim Schaapman (voorzitter) en Evert Kisteman (penningmeester) vormde hij jarenlang het bestuur, een kerngroep, die het de moeite waard vond deze zwemgelegenheid verder te ontwikkelen. Dit bestuur had allerlei lijntjes richting diverse instanties. Henk Beunders had via Plaatslijk Belang contacten met de gemeenten. Ook verzorgde hij een belangrijk stuk p.r. als correspondent van de verschillende regionale kranten. Kisteman had een baan bij de NIJL, de ijzerfabriek. Technische zaken, zoals waterpompen en bijv. ijzerconstructies, verliepen vooral via hem. Schaapman zat in het zakenleven en had overwegend zijn inbreng vanuit die hoek. Hij verzorgde via de Wicom de bevoorrading van de kiosk. Het ijs werd geleverd door Tielbeke. Er werd van alles bedacht: de waterverversing: water werd een flink eind vanaf het zwembad uit de grond gepompt en via een kanaaltje richting het zwembad geleid. Het ijzer uit het water kon zich hechten aan cokes (hoogovenafval) en werd door de afstand iets opgewarmd door de zon. Via een prachtige waterval stortte het water zich in het zwembad, zodat ook extra zuurstof werd toegevoegd. Veel kinderen vonden het fantastisch om daar onderdoor te zwemmen. Aan de andere kant van het zwembad werd het water afgezogen. Een soort waterzuiger werd bedacht om de bodem dagelijks schoon te maken. Op mooie zomeravonden was het zwembad ’s avonds ook open. Er gebeurde dan van alles: Beachvolleybal, Zandkasteelbouwwedstrijden, Brandspuitwedstrijden enz. Niets was te veel voor deze bestuurders. Ook de toenmalige Jeugsoos mocht hier wel eens wat organiseren. Schrijver Simon Vinkenoog heeft er zelfs nog een keer iets in flowerpowerstijl gedaan. Mede in het kader van milieubewustwording hielpen de kinderen van school wel eens bij het opruimen van afval in het Zwembadlaantje en het bos rondom het zwembad. Henk Beunders had een niet aflatend enthousiasme om het zwembad te behouden voor het dorp en het zo mooi mogelijk te maken. Voor medebestuursleden liep hij misschien wel eens te hard van stapel maar dat neemt niet weg dat hij van onschatbare waarde geweest is voor het zwembad. Een incident in 1968 rondom het Zwembadlaantje en dus eigenlijk ook het zwembad haalde de landelijke pers en kostte Henk Beunders zijn correspondentschap van de destijds Zwolsche Courant. Evert Kisteman (links) en Wim Schaapman Op pagina 10 lees je het volledige verhaal. 9
10 Online Touch Home