volgens Calvijn de volharding van de heiligen, een macht wat alleen kan ontstaan in geduld. 'Ja, ik kreeg een stijve toen ik die en die vrouw zag,' zeggen mannen in de stad om op te scheppen. Maar weten ze wel waar ze het over hebben ? 'Ja, en toen ging ik naar haar toe, en nam ik haar mee naar huis, en toen ben ik er overheen gegaan.' M.a.w. toen hadden ze het gedaan. Weer een trofee erbij, lekker opscheppen naar vrienden, terwijl ik als kind al wist dat het iets was om je over te schamen. Ik dacht altijd : 'Waarom schamen mensen zich niet ?' Hoe durven ze dat zomaar te zeggen ? Zoals mijn opa altijd overstuur werd als mijn oma over 'Jezus Christus' sprak, want hij zat in een veel zwaardere kerk dan mijn oma. 'Mens, hoe durf je dat te zeggen.' Maar waar hebben ze het over als ze het over de mannelijke fallus hebben die opzwelt voor de sexuele daad ? Dat is niet iets overmoedigs en oppervlakkigs. Neen. Het is de vijfde wet van Calvijn van de macht van de volharding van de heiligen die ontstaat in geduld, zwaar geduld, tot eeuwig leven. Hoe durven ze deze dingen zomaar te grabbel te gooien ! Deze zwijnen ! Hoe durven ze zo over sexualiteit te praten wat door God geschapen is om de hemelse principes uit te beelden alsof het iets goedkoops is en iets om over op te scheppen. Het zijn vagebonden, rovers. Toch moet je dan geduld hebben, elkanders zwakheden verdragen, de andere wang toekeren, het maar weer aanhoren, of gewoon weglopen. Calvijn zegt : Het is maar voor enkelen, voor de uitverkorenen, en we weten inmiddels wie dat zijn. We weten inmiddels dat dit puur principes zijn. Calvijn beschrijft dit als hemelse touwen. Als kind droomde ik vaak over deze touwen, die van een andere wereld kwamen. Theologie is een zinnebeeld van aandacht, vaak verwaarloosd. Gebed betekent dat je niets zomaar uit jezelf zonder principes doet. Je richt je eerst tot het principe, de nuance. Je bent dus eerst een boeteling, een bedelaar, anders gaat het mis, vergeet je bepaalde dingen. Kunnen we dan zien hoe belangrijk het is een eeuwige boeteling en bedelaar, een eeuwige smekeling te zijn ? Anders zou je sjoemelen, zou je te snel grijpen. Gebed is dus de weg tot het hongeren, het verdunnen. Oh gebed, help hoe ha, roept de orthodoxe atheist. Klinkt allemaal weer zo theologisch, religieus, zo christelijk, maar het is een belangrijk zinnebeeld. Was de atheist maar wat meer bezig met het zinnebeeldige, maar nee, de atheist wil alles direct, alles materialistisch, alles star. En zo is het orthodoxe, extremistische, atheologische atheisme ook een gevaarlijke hedonistische en materialistische cultus en religie, als een gebed tot de mammon. Het atheisme heeft zichzelf tot god gemaakt. In de 40-er en 50-er jaren was er het commentaar van de bijbel toegelicht voor het nederlandsche volk. W.H. van Zuylen (1909-1989) schrijft in zijn commentaar op Hosea dat Gomer een volleerde was, want haar naam betekent de voleinding. In die zin kunnen we stellen dat zij verbonden is aan Areta die de geoefendheid is, een godin die ook door Petrus en Paulus werd vereerd in de grondteksten. Van Zuylen stelt dat zij volleerd was in hoererij. Gomer was in die zin ontrouw. Hij vraagt zich af of dit echt heeft plaatsgevonden of slechts in een visioen, zoals ook Calvijn hierover schreef. Gomer was de dochter van Diblaim, waarvan van Zuylen stelt dat het met de offerdienst te maken had. Hosea 1 2 Het begin van het spreken des Heren door Hosea. De Here zeide tot Hosea: Ga heen, neem u een ontuchtige vrouw en kinderen uit een ontuchtige geboren, want het land wendt zich in schandelijke ontucht van de Here af. 3 Toen ging hij heen en huwde Gomer, de dochter van Diblaïm, en zij werd zwanger en baarde hem een zoon. 4 De Here zeide tot hem: Noem hem Jizreël, want het zal niet lang meer duren of Ik zal de bloedschuld van Jizreël bezoeken aan Jehu’s huis, en een einde maken aan het koninkrijk van het huis Israëls. 5 Te dien dage zal het geschieden, dat Ik Israëls boog verbreken zal in het dal van
634 Online Touch Home