Boek 99 1. Hij had dwang neuroses. Hij had zichzelf niet in de hand, en zei alles wat in zijn gedachtes opkwam. Vaak was hij stil, maar dan kwamen de buien ineens opzetten, als stormen, als de winden van bloed. Hij had een duister verleden wat hiervoor verantwoordelijk was. Hij was vroeger gedwongen, en telkens weer speelde dit in zijn hoofd af. Hij hield geen blad voor de mond. Dit was zijn leven. 2. Hij was een vechtersbaas, en hij wekte een speciale angst op bij de mensen die hem zagen. De buien maakten hem achteraf erg moe. 3. Als hij zulke dwang neuroses had, dan was hij wreed, ook in zijn taalgebruik, ook naar hemzelf toe, en dan vertelde hij weer wat ze hem hadden aangedaan. Aan het einde van het lied bohemian rhapsody moet hij weer terug tot het wiel, loskomen van al die realiteiten, tot de ultra honger gaan om een wilde jongen te zijn. Het doet er niet toe. We mogen het maar heel lichtelijk aanraken en moeten dan verder, als een bij, of als een vlieg, gaande tot alles wat verloren is geraakt, verworpen is, tot de onbewoonde, onaangeraakte eilanden. Ook in de freudiaanse psycho analyse komt het beest voor als het 'id', het 'het', en het moet leiding krijgen, wat ook de paringsdrang weer uitbeeldt. Het beest moet terug de baarmoeder in. Het beest moet sterven en wedergeboren worden, wederopgevoed. Het beest raakt beknelt tussen vaginale muren, als beeld van de restrictie. We raken deze realiteiten maar nauwelijks aan. Het is zeer freudiaans. Het wordt vastgelegd op hele andere camera's, namelijk de natuurcamera's van de ultra honger. Dat is wat de bomen zijn. Als de mens de vrouw ingaat komt de mens op de foto van de natuur. De stad heeft dit helemaal lopen omdraaien. Er marcheren clowns door de stad. Zij monitoren de stad. Houden alles hysterisch bij met hun camera's. Een dodelijk gif spuiten zij, opdat niemand uit de matrix ontsnapt. hoofdstuk 22 de presenteerbare realiteit De camera's van de stad, van de matrix, al dan niet samenwerkende met agenten en discipelen van de matrix, zorgen ervoor dat niemand uit het stadsgebied ontsnapt. Je wordt er geheel opgezet, en deze camera's stalken en ondervragen. Zo zetten ze de mens vast. De bomen in de wildernis zijn de natuur camera's die de mens op een veel eerlijkere manier vastleggen, de ware natuurlijke identiteit van de mens terugbrengen, en zij beschermen de mens ook tegen de matrix camera's. We mogen daarom nooit te licht denken over bomen. Ze hebben een heleboel goede invloeden om de mens te beschermen tegen stadse invloeden. Hoe kun je die ondervragingen onderbreken ? Deze camera's zijn hyper en hyper gevoelig, veel gevoeliger dan mensen, alhoewel ze wel door mensen heen kunnen werken. Vaak gaat het via geprojecteerde identiteiten, dat ze de vorm van een mens aannemen en zo op je gedachten inwerken. Ze zetten zo graag ook mensen tegen elkaar op, terwijl deze camera's beesten zijn. Ze zijn ook hyper actief. Het lijkt wel alsof ze nooit rusten. Altijd zijn ze weer op jacht. De mens is opgesloten in primitieve nachtmerries waarop nog freudiaanse psycho-analyse toegepast
692 Online Touch Home