om je weg er doorheen te vinden. Misschien dat het helpt, misschien ook niet. Je moet dan een echte Houdini zijn. Of misschien als je dan bijna bij de pepernotenmolen bent, dat een zwarte piet je er weer uit haalt en zegt : 'Gefopt.' De mens vertelt grappen als tijdverdrijf, en soms kunnen die grappen heel ver gaan, of misschien wel uit de hand lopen. De mens houdt ervan de ander te bedotten. Waarom eigenlijk ? In Duitsland waren grappen een soort sprookjes. Vaak ging het over schelmen die één of meerderen te slim afwaren. Het kan zijn om het ijs wat te breken, maar het kan ook veel kwalijker zijn, als valstrikken. In ieder geval hadden de grappen altijd een verrassing en waren ze bedoeld als raadsels om mensen aan het denken te zetten. Het stimuleerde de mens om creatiever te zijn, om betere uitwegen te vinden, en waren daarom min of meer therapeutisch. Als we uitgaan van het beeld van de mens als zwaar bewaakte gevangenisbewoner die niet zomaar rechtstreeks bevrijd zou kunnen worden, dan werken de bevrijders met omwegen en met cryptische codes. Dan komen we een beetje in James Bond achtige taferelen terecht : zestiger jaren. James Bond moest geheime opdrachten vervullen, en moest zorgen dat hij gecamoufleerd bleef, en niet zou opvallen. Hij moest dus ook worden zoals de gebieden waar hij spioneerde, zoals de bewakers van die gebieden, anders zou hij door de mand vallen. Herkennen wij onze bevrijders ? Ze zijn niet geheel geconformeerd, maar net iets anders. Er zijn duidelijke verschillen voor de oplettende. hoofdstuk 43 de strijd om noord-india De honger is iets van de natuur, van de wildernis, het geheim van vruchtbaarheid en wijst op de ascese, de restrictie, het kennen van de natuurlimieten, dat alles voortkomt vanuit de leegte, het minimaliseren, en is dus niet letterlijk. We spreken dan over de heilige honger of moeder surinaamse honger, over moeder honger. Uit haar voeten stromen de rivieren, het tranensap, wat een andere wereld is. Als de mens weent of drinkt van het tranensap, dan maakt de mens contact met de andere wereld diep binnenin. Het is een natuurverschijnsel. De mens traant als de mens contact maakt met de honger, wat in principe dus gewoon een schakelaar is. De voeten van de honger zijn een beeld van de regressie, het gaan tot de bron, ook als gids. Het symbolisch gaan tot de voeten van de heilige honger zegt dus : Heere, leidt mij. En dan drink je de stromen van het levenswater, van het levenssap. In het Hebreeuws betekent leven de honger. Buiten de honger om is er geen leven mogelijk, maar slechts bedrog. De honger heeft genoeg aan haarzelf. De honger is een scheppende macht. We leven nu in hongermerries. In de bijbel van de sikhs in India draait het geheel om het mysterie van de heilige voeten. Deze godsdienst ontstond rond de jaren 1500 in Punjab, in Noord-India. Het kwam voort uit het hindoeisme, en is ook een mengsel van andere godsdiensten zoals de islam. We kunnen daarom ook spreken van het Suriname van India als we het over Punjab hebben, over het sikhisme. Het leidt terug tot de sukki stam van de voortijd, oftewel de volharding, de eeuwigheid. De bijbel van de sikhs is een psalmenbijbel. In de Sohila, wat wijst op de tijd voor het slapen, wordt er gezegd : Mijn verstand is onder hypnose door het honingzoete van de voeten van de natuur. We kunnen dit vergelijken met Jesaja's uitspraak in 52:7 waarin hij zegt : 'Hoe lieflijk, of in het Aramees : hoe mooi, hoe smaakvol, hoe goed om te proeven (ya'e), op de bergen, of in het Aramees : op de wilde
731 Online Touch Home