stenen : 2. Zij is op de rivier op een boot, Komende vanuit het vuurnood, De vurige steen, Brengende niets anders dan geween, De traan wekt tot leven, Door de warmte van de traan kun je nog steeds bewegen, De eeuwige traan 3. Ik heb haar gezien, Ze zit aan de zeeen, Zij wekt de golven op, Om hele landen te verzwelgen, Zij zit daar als een pijl op een boog, Om haar boodschap te brengen 4. Vurige stenen tussen jou en mij, Ik kijk er doorheen, En zie jou op een andere manier, Ik zie een andere kant van jou, En kan het beter plaatsen 5. De Heerin is in de lucht met haar tienduizenden, Zij komt om steden in te nemen, En hen te maken tot wildernis. Alles wat we hebben opgebouwd wordt soms weer ingetrapt, opdat we de natuur zien die erachter ligt. Al het versteende zal spreken, als vurige stenen. Zo kunnen we hogere contexten blijven zien, diepere verbanden. Het is niet genoeg om alleen maar steen te zijn. Het gaat om de vurige stenen, de levende stenen. Er ligt een verhaal verborgen in de grotten, waar zowel de vur over spreekt als de bibelebonse wijn. Dit was ook het geheim van het tovenaarsgeslacht waaruit Joost was voortgekomen, het laatste tovenaarsgeslacht van Nederland. Het was iets in hun bloed. Als wij wijsgerig geschoold zijn dan kunnen wij dit aanwakkeren en een beetje toveren, namelijk doordat we door dingen heen kunnen prikken en dingen anders kunnen zien dan ze zijn voorgeschoteld, vanwege het geheim van de vurige stenen. Er ligt een vuur verborgen in de gebouwen. Het hangt aan de muren, en het spreekt. Kunst is onze enige hoop. Vandaar het museum. De bibelebonse wijn waarschuwt tegen de wijnverslaving. Daardoor is ales misgegaan : mensen die maar drinken en drinken, terwijl de bibelebonse wijn een metafoor is. Er moet iets mee gedaan worden. Je kunt het niet bereiken, maar er alleen door kijken. En dan is alles anders. Ekolijn zei : 'Rode, donkere wijn, vloeiende vanuit het geheim. Het geheim wil je niet weten, en iedereen is het vergeten. Er komt altijd iets tussen, het springt altijd weg. Het kan nergens komen, en je hebt altijd pech. Onbereikbaar is dit geheim, waar de brug verdwijnt in de eeuwigheid. Het strekt zich uit, en brandt dan af, het draait rond, en dan is alles anders als je dichterbij komt. Voor eeuwig zul je dwalen. Nooit zul je de Bibelebonse wijn behalen.' Wat kunnen we daar nog aan toevoegen of afhalen ? Zij die teveel aten of dronken kwamen in de gevangenis of het ziekenhuis terecht in het rijk van de bibelebonse pap. Het voedsel en de drank kon voor hele andere dingen gebruikt worden. Het was o.a. een leger. Het waren raadsels. Joost dook in dit verhaal, en werd erdoor getest. Dit was de reden waarom hij het wijnpaard moest leren berijden, temmen dus. Hij moest de restricties leren kennen van de natuur, de voorwaarden. Dat kan
744 Online Touch Home