het schip ? Heb je naar Noach geluisterd, of heb je de roddels van de mensen over hem geloofd ? Ben je in de ark, of zwem je er ergens buiten ? Noach staat voor de dierenliefde. Twee aan twee is een beeld van volkomenheid. Ben je volkomen in je liefde, of heb je lopen spijbelen en sjoemelen ? De ark is onzichtbaar, want het is iets van het hart. Het is het belangrijkste wat er is, je prioriteit. Als je hart in orde is, dan kun je daaruit leven, en zal het je leiden tot het hogere leven. Denk hier niet te gemakkelijk over. God is als een gevoelig dier. Als je hem eens onnodig pijn hebt gedaan, dan zal hij op een afstand blijven, en dan zal zijn vertrouwen niet makkelijk te winnen zijn, als een vogeltje wat bang is weggevlogen. Veel mensen hebben zo'n soort verwonde relatie met God al. Once bitten, twice shy. Een heleboel mensen accepteren dat niet van God en maken het zo nog wel erger. God laat zich niet dwingen. In veel gevallen heeft de mens het vogeltje al de nek omgedraaid. Dan is het een dood vogeltje, een dode god. Zo erg is het al met de wereld, dat de wereld God al heeft vermoord, en denk je dat God de wereld nog vertrouwd ? Nee, God is zo paranoide als een geschoten dier. Vinden we het gek ? En dan wordt God ook nog beschuldigd dat hij er nooit is. Zo gaat de mens ook om met de geestelijken die ze zelf kapot hebben gemaakt. Wij geestelijken blijven op een afstand. Ze bekijken het allemaal maar. De wereld is een mijnenveld. De mens is de geestelijkheid helemaal niet waard. Daarom hebben ze nu hun eigen nepgeestelijken en marktgeestelijken. Die kunnen ze zo ergens kopen in een feestwinkel, en die worden dan op de schoorsteenmantel gezet, maar de ware geestelijken zijn weggevlogen het bos in, weggevlucht naar een andere wereld. Ze bekijken het maar. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Wel laten de geestelijken een spoor achter in de literatuur voor de puzzelaars. De opname is al geweest, en het schip staat nog steeds klaar. De martelaren zijn al onder het altaar in de hemel. Ze zijn in actief geduld, geen passief geduld, totdat het getal van de martelaren vol is, zoals ook de bijbel laat zien in het boek openbaring. Boek 105, de appel, zegt hierover : 105. DE APPEL 1. Ik was maar een droom, 2. Mijn spiegel is stukgeslagen, 3. Nu sijpel ik weg, 4. Zij die mij volgen zullen alleen wat appels vinden, 5. En wat verhalen, 6. Om de dag door te komen God is weg, en de ware opgenomen geestelijken en activisten, de martelaren van deze wereld, zijn weg. Iedere geestelijke en activist zal zijn eigen lijdensverhaal hebben. Het wachten is op het vol worden van het getal. De weg ligt open, en die weg is smal. De poort ligt open, en die poort is eng. Men kan alleen volgen door het oog van de naald. Deze naald zal eerst als een pijl door de mens gaan. Daarom zegt de vur ook in boek 1 : 1. DE ORKAAN 1. Deze bruggen zijn gemaakt van bruine bloemen, Bruggen tussen jou en mij, Waar leiden zij naartoe ? Wanneer ik naar jou kijk, vaag ik weg, Wanneer ik aan je denk, laat ik je wegglijden, Dit is hoe ik mijn boog grijp, Maar ik bereik het nooit
818 Online Touch Home