873

uitkomt, om de schone schijn te wekken, en om te lokken en te houden. Zo ontwikkelen hun slachtoffers een stockholm syndroom. Mengele zei eens : 'Hoe meer we het bij je doen, hoe minder je erin schijnt te geloven dat wij het doen.' Het thema van 'de poppenmaker van hiroshima' over de jaren na de tweede wereldoorlog is ook : "Nee, zij sliepen allemaal, en zouden het altijd ontkennen, Wat de poppenmaker van Hiroshima tot hen had gedaan …" Als Sebek dan komt, dan is dat een ontwaking, zoals ook bij Jona. Hij was drie dagen in Sebek. In het Aramees staat dat hij in de Nun was, wat in het Egyptisch de oerafgrond en de oeroceaan was, als beeld van de baarmoeder. Ook Jezus was drie dagen in deze verschijning, en een ieder mens zal in deze verschijning moeten zijn. Hier vindt namelijk de wedergeboorte van het verstand plaats, van de communologische ziel. Jona was dus in Se-bek, de kennis (sa) van bakkah, rebekkah, om te ontwaken tot de baarmoeder van de aartsmoeder Rebekkah, een beeld van gelijkheid, wat zeker niet hetzelfde betekent. Er is namelijk in de communologie een samenspel tussen commune, gelijkheid, en het kapitaal, de vrijheid, de uniekheid. Hoe kun je hier balans in vinden ? Dat leer je in Sebek. In de communologie leer je ook de balans tussen het individu en het collectief. Dat is wel belangrijk. Wanneer moet je afscheiden, afzonderen, en wanneer toenaderen ? Iets kan zo psycho analytisch en filosofisch zijn dat het een soort religieuze ervaring wordt en persoonlijk, niet als iets orthodox, maar als een natuur verschijnsel. Dan heb je een geestelijk opiaat, en heb je de drugs van het materialisme niet meer nodig. De statenvertaling zegt in Jona 2:6 Ik was nedergedaald tot de gronden der bergen; de grendelen der aarde waren om mij henen in eeuwigheid; maar Gij hebt mijn leven uit het verderf opgevoerd, o Heere, mijn God. Dit was terwijl Jona nog in de vis was, in Sebek. Hij had hierin namelijk een hele dubbele ervaring. Hoofdstuk 2 stelt dat hij in de tehowm was afgedaald, in het Hebreeuws, de oerafgrond, een woord wat ook genoemd wordt aan het begin van de schepping. Dit is in de worteltekst een brullend en verwoestend dier, wat ook weer een beeld van het gebed is. Jona 2 is het gebed van Jona, en in het Aramees gaat Jona het lichaam van de oervrouw in, tot haar billen, wat een beeld is van de baarmoeder en de grondvesten van de natuur. Dit komt uit de Egyptologie, want ook Ra ging het lichaam van de oervrouw in om hierin tot wedergeboorte te komen, en soms werd dit ook voorgesteld als het gaan in de krokodil. Ra moest ook de oerafgrond in, de Nun, waar Jona ook in moest in het Aramees. De Nun is ook de vis die daar een beeld van is, of het sterrenbeeld Vissen. Letterlijk staat er in de Aramese grondtekst dat Jona tot een andere planeet kwam. Hij werd opgenomen. In de Aramese grondtekst wordt het duidelijk dat de grendelen waarachter hij terecht was gekomen een raadsel waren wat opgelost moest worden. Dit waren eeuwige grendels, maar eeuwigheid is een symbool van context en nuance, en daar is het innuendo voor nodig, het raadsel. Het boek Jona gaat over een oer situatie. Wij zijn allemaal in de eeuwige diepte getrokken. Dit is de diepte van het hiervoormaals, en zoals Jona ook weer werd opgetrokken, zo worden wij ook uit de hiervoormaalse eeuwigheid en oneindigheid opgetrokken, om zo tot de eeuwigheid van het hiernamaals te gaan, wat dus beeldspraak is. Er is geen letterlijke eeuwigheid, en niemand zit ook vast in een letterlijke eeuwigheid voor altijd. Het was voor Jona een bitterzoete situatie waarin hij was gekomen. Zo is dit voor de gehele mensheid. Het bestaan is bitterzoet, gaat over bergen en door dalen, en als het moeilijk is, en men komt in de hopeloze eeuwigheid van het hiervoormaals terecht waarvan men denkt er nooit meer uit te kunnen, dan gaan de hersenen een zogeheten personificatie syndroom opwekken, waardoor alle grendels en moeilijkheden worden omgezet in personen. Dat zijn de mensen om je heen. Het zijn personificaties. De hersenen kunnen dit heel sterk opwekken om te overleven, anders zou de eenzaamheid de mens verscheuren. De hersenen maken dus dit

874 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication