vaagheid van de bloemen, om je te openen voor een andere wereld, een grotere context. Het is de opname. Heeft je leven kleur verloren ? Zie je alleen nog maar witte bloemenvelden om je heen ? Het is de vaagheid van de bloemen die tot je spreekt over verborgen dingen, over grote geheimenissen. Zijn je vermogens aangevreten ? Voel je je gehandicapt, beperkt, invalide ? Zelfde verhaal. Er is een veel grotere wereld waar wij uit mogen putten. Je bent tegen een muur van de natuur opgelopen, en al die muren vormen een pad, een tunnel, waar treinen rijden om je op te nemen tot de wereld van de vur, een bloemenwereld van de vaagheid van bloemen. Het is als een wedergeboorte. Je bent in de baarmoeder van de natuur moeder. Leer dit te zien, dwars door corona heen. Open je ogen. boek 101 – witte laarzen 1. De rozen groeien hier aan de muur, Er stroomt sap uit hun kelken. Zij prediken het woord met subtiliteit. Ze spreken psychedelisch en surreeel, en benaderen alles in cirkels. 2. Een brug van bloemen over de wilde zee, bloemen groeien vanuit de zee 5. De steek bracht haar slaap, waar de bloemen zo warm zijn, waar zij spreken over oceanen, waar zij nieuw zand brengen tot de bodem 6. De steek is er om ons dieper te brengen, De steek is er om een diepere droom te brengen 7. Afstand maakt alles weer zacht, Terwijl cirkel-benadering nieuwe kleuren maakt 9. Zij verzamelt hen allen in haar grote mand, In zeeen van bloemen, Met al deze golven van tanden, De doornen van de roos 12. Een stap verwijderd van het zomerveld, Het maakt je hoofd zo nat, Als druipende bloemen, Alsof miljoenen deuren sluiten 13. Door zomerdagen zullen de treinen aankomen, Het verlies van de herinneringen, Een poort van verandering, De laatste regendruppel, Niet om aan te raken, Maar alleen om te bekijken 14. De ramen van de bakkerij zijn allen gebroken, Deze schilderijen zijn allemaal beschermd door haar wetten, In het kunstmuseum
889 Online Touch Home