Al met al zien we dat het boek Leviticus een boek is van beeldspraak over het offer van de mond, wat ook het offer van het zwijgen is. Stilzijn om te kunnen luisteren. Onze woorden kunnen namelijk tussen God en ons inkomen. Er moet leegte komen tussen God en ons, opdat wij naar God kunnen luisteren, en niet met ons gekwetter de woorden van God missen. Daarom stelde Calvijn dat onze oren doorboort moesten worden, als een besnijdenis van zowel de mond als het oor. Waar dit niet goed gebeurt daar worden zowel het oor als de mond roekeloos, en dan zal de mens vreemd vuur offeren, wat overigens ook in de kerk is gebeurd toen ze al deze dingen gingen verletterlijken, terwijl het om hun eigen mond en oor ging. Het hart kan zeer bedrieglijk zijn, zoals we ook zien in Leviticus 10:1 : En de zonen van Aäron, Nadab en Abihu, namen ieder zijn vuurpan, deden daar vuur in en legden daar reukwerk op; zo brachten zij vreemd vuur voor het aangezicht des Heren, hetgeen Hij hun niet geboden had. Mozes had hen onderwezen, maar de zonen van Aaron draaiden de hele orde om, stelde Calvijn, alsof ze nooit iets gezien of gehoord hadden. Mozes had ijver noch moeite gespaard om hen te onderwijzen en hij had ze gewaarschuwd, maar het werpt dus niet altijd directe vrucht af, en daarin moest Mozes ook geduld hebben. Hoe goed de leraren ook zijn, als de leerlingen niet luisteren en geen goed geheugen hebben, dan is het niet altijd iets wat vrucht voortbrengt. Het inscherpen door God is dus geen overbodige moeite, want de mens vergeet alles snel, en dwaalt snel weer af, stelt Calvijn. Daarom worden er ook zulke beelden gebruikt in Leviticus, maar het is dus van belang te weten wat het betekent. In de grondteksten is dit zeer duidelijk, maar de westerse bijbels hebben de mens op een dwaalspoor gebracht, vreemd vuur ontstoken, zoals de zonen van Aaron. De geschiedenis herhaalt zich. Calvijn biedt als medicijn dat er tegen vleselijke gevoelens gestreden dient te worden. Ook stelt Calvijn dat er soms angst en pijn is, en dat we elkanders zwakheden moeten verdragen en ook meedragen en meelijden, net zoals Mozes dit deed tot Aaron. Hebben wij een koud, religieus hart, dan is het slechts allemaal bijgeloof, maar ware kennis doet liefde kennen. God is veel groter dan de regeltjes die mensen gemaakt hebben. God is veel groter dan het vleselijke geharrewar van de mensen over dingen die er helemaal niet toe doen. God's woord is altijd weer anders, veel groter, en altijd verrassend. Daarom is het belangrijk dat de mens leert wat Leviticus daadwerkelijk betekent : de besnijdenis van het oor en de mond. Dit geeft ook richting aan het oor en de mond. Leren te openen en te sluiten, en te weten dat God altijd groter is. Leviticus 10:4 En Mozes riep. Het was verkeerd afgelopen met Nadab en Abihu, want ze kwamen om door het vreemde vuur wat ze nagelopen hadden, wat een beeld is dat het vleselijke tot verderf leidt. Het loon van de zonde is de dood. Dat is zeker niet iets letterlijks. Het waren gelijkenissen. De Israelieten waren sprookjesmakers, en zij hadden veel van deze sprookjes overgenomen uit Egypte en bewerkt. Deze sprookjes werden van geslacht tot geslacht overgedragen, en het westen heeft ze totaal uit hun verband getrokken. Het is iets geestelijks, en het vleselijke kan het geestelijke niet verstaan, en ook niet uitleggen. Aaron en zijn overgebleven zonen mochten niet rouwen over Nadab en Abihu, opdat het gedenkwaardige waarschuwende voorbeeld waardoor de godsdienst op indrukwekkende wijze bevestigd was niet door hun rouwmisbaar verduisterd zou worden, stelt Calvijn. We kunnen daardoor stellen : we mogen niet rouwen over het afgedane vleselijke, anders zou het de ernstige boodschap en waarschuwing tegen de zonde teniet gedaan worden. Het rouwen over de weggedreven zonde is een soort van met pensioen gaan, want er zijn juist zoveel andere dingen te doen. We mogen rouwen over mensen, maar niet rouwen over de afgelegde zonde, want we moeten er juist verheugd over zijn als we loskomen van de zonde. We mogen niet zo gehecht zijn aan de zonde dat we er om rouwen als het van ons losgemaakt wordt. De mens die rouwt over het
902 Online Touch Home