Breure verdrinkt haar kinderen. Nooit hebben ze rust. Altijd moeten ze werken voor haar dromen. Zo kunnen ze nooit tot hun hogere zelf komen. Het is een hele droevige psalm, een klaagzang, als een gebed tot het hogere zelf, een roep om hulp. 'Hogere zelf, wees mijn gids.' Anubis is een beeld van het hogere zelf. Psalm 9 : Exodus 2 1. Toen werd er een kindje geboren van 't hemels schoon, Zijn moeder zag het als een waarlijk loon, Snel verborg zij het kindje tussen 't riet, Daarom vonden de langsgaande vijanden het niet 2. Maar eens wandelde de dochter van de vijand daar, En zij zag het kind in zijn mandje en het raakte in haar een snaar, En zij sprak : Dit kind is een Israeliet, Maar verdrinken wil ik het niet. 3. En zijn moeder moest hem moedermelk geven, maar daarna zou hij bij de dochter van de vijand moeten leven. Zij wilde het kind adopteren, om hem alle schatten van de vijand te leren. 4. Maar op een dag had hij een overste van de vijand gedood, en moest zo vluchten in hoge gewetensnood. 5. Zo werd hij een vreemdeling in een vreemd land, En vroeg daar aan iemand een dochter's hand. Hij woonde nu nog verder van zijn volk vandaan, Tot een vreemd land was hij gegaan. Wij moeten daarom geen smetvrees hebben. Wij moeten de wereld kennen, om anderen te kunnen helpen. Het kindje kon zo ook de dochter van de vijand helpen die daar ook in gevangenschap leefde. Zo kon hij uiteindelijk de vijand vernietigen. Nog steeds kon hij niet terug naar zijn volk, want hij had alweer een nieuwe opdracht. De wegen van het hogere zelf zijn ondoorgrondelijk. Het hogere zelf leidt ons over vreemde paden van nooitgedacht. Psalm 10 : Exodus 3 1. En de boom was brandende en sprekende, zoals alle hemelse bomen, Als een teken dat zij die verdronken waren door de hand van de vijand tot God waren genomen En hij werd geroepen door de boom, Zijn volk werd nog steeds gehouden in toom 2. En hij moest het volk uitleiden, opdat zij zich in de wildernis zouden verspreiden.
923 Online Touch Home