En de uitleider van het volk sprak : Dat is juist, ik zal u inderdaad niet meer zien. Wat zal dan Breure verslaan ? De mens moet tot de boom van anubis komen, van het hogere zelf, opdat de mens uitgeleid wordt en de vijand wordt verslagen. hoofdstuk 66 leven op de paradijs aarde 6 – anubis als abstract model van het hogere zelf De avondklok is ingesteld. Het is nu zo rustig op de straten en de natuur kan doorbreken. Vannacht had ik een droom dat ik midden in de nacht de gang opging naar de voordeur om die open te doen omdat ik naar buiten wilde. Er stonden en zaten allemaal mensen uit het midden oosten bij de voordeuren van de huizen aan de overkant. Ik had een bekertje in mijn hand met wat drinken en ik zette het neer in de deuropening. Ik keek even, en nam toen het bekertje weer op en sloot de deur weer, om weer naar binnen te gaan. Ik vroeg me af wat er gaande was. Even later ging ik weer de gang op naar de voordeur, maar dat was toen de voordeur van de sociale dienst, doorzichtig en in gebogen vorm. Het was een prachtige deur. Ik ging er doorheen en was toen ineens bij de sociale dienst zelf. Ik was op de paradijs aarde. Iedereen staat onder zorg bij de sociale dienst van de paradijs aarde. De sociale dienst verleent ook zorg. Ik zei toen tegen die mevrouw, een hele aardige mevrouw, dat ik de formulieren al had ingevuld, en dat alles al geregeld was, maar dat ik telkens weer automatische telefoonberichten kreeg met hetzelfde, alsof het weer moest, terwijl ik wist dat het al gedaan was. Die mevrouw wist ook niet wat het was. Het voelde niet verkeerd aan, maar juist het tegenovergestelde dat er gewoon niks aan de twijfel werd overgelaten dat iedereen zorg zou krijgen, en die zorg werd voortdurend aangeboden, ook al had je het al. Het was dus voor de sociale zorg bereikbaarheid, zodat niemand het gevoel had aan zijn lot te worden overgelaten. Zo kon je ook dieper opgenomen worden. Het was een natuur verschijnsel van zorg op de paradijs aarde. Ik was toen weer thuis, en ik ging naar bed. Midden in de nacht wilde ik naar buiten. Ik ben toen in mijn pyama het bos ingerend achter het huis, en ik bleef doorrennen totdat ik daar Anubis tegenkwam. Anubis sprak met een hele snelle stem. Anubis is een abstract model van het hogere zelf, van de paradijs mens, en van het zelfgenezend vermogen. Ik was ineens in de paradijs zee met paradijs vissen, in de zelfnatuur. RGG – regressief-gereformeerde gemeente 2020-2021
927 Online Touch Home