het dan in de wind, al die gezichten die ik was vergeten. 6. De gele bloemenhaag 1. Dit zijn de dansen van het slaaplied, Hij voelde zich zo alleen nu, Maar het deed hem geen pijn, Het was alsof hij diep zweefde in de zeeen van genezing, 2. Het was alsof zijn geheugen niet meer bestond, Want het was alleen maar een zieke interpretatie, Van een gespleten verstand, terwijl er iets tussenin zat, Zoveel dingen weghoudende 3. Hij wil niet meer terug, hij wil alleen dieper, Er is een zachte donder in de lucht, Witte donder, terwijl de hemelen openscheuren, 4. Hij zonk in een nieuwe realiteit, Het was als een mozaiek 17 Toen hij wakker werd wist hij niet wat hij met de droom moest doen, Maar het was draaiende in zijn hoofd, 5. Het hield hem opgesloten in een nieuwe wereld, Zij is de hemel van slaap, Zij maakte al zijn dromen 6. De bloem groeit uit de put. Het maakt een brug over de zee. Gele bloemen groeien langs de kant, als een muur. Iedereen die daar gaat wordt verward. Zij vallen in slaap en dromen vreemde dromen. 7. Geen leger komt door de gele bloemenhaag. Allen zullen zij slapen. 8. Met langzame pas door de bloemenvelden, Deze bloemen worden wit in de nacht. Zij van de gele bloemen, eens zag ik haar, 9. Zij van de gele bloemen, Zij is een tunnel naar de onderwereld 10. Zij leerde me de geheimen van de bossen en de wildernissen, Zij van de gele bloemen, zij gaf mij een plaats. 11. Zij leerde mij de kennis, Zij leerde mij lezen en vele talen, Zij leerde mij schrijven en de schoonste
1528 Online Touch Home