62. Soms is het geen tijd om boos te zijn. Soms is het tijd om eerst het lijden te aanvaarden. Hiervoor zijn er verschillende seizoenen. 63. Zefanja is het sieraad van de wording. Het betekent het aanvaarden van de eeuwige woestijn, als het lijden wat tot vruchtbaarheid brengt, de bron in de woestijn. Dit is wat genade is, als het aanvaarden van de tucht die tot leven leidt, als geduld. 64. Zefanja is als Aser die in de diepte van de kooi tot de eeuwige woestijn komt. 65. De eeuwige genade is als een sieraad van geduld in het lijden, de onderwerping en aanvaarding van het lijden, wat optreedt wanneer de menselijke kom breekt, wanneer de mens aan zijn lagere wil afsterft. 3. De rivier van wedergeboorte 1. De mens moet eerst toetsen en niet zomaar blindelings alles aannemen. Eerst moet de mens worstelen, onderzoeken, zoals Jakob op Pniël, totdat de mens zoals Jakob breekt en zijn lagere zelf heeft 540 overwonnen, om zo in verbinding te komen met de hemelse kennis. 2. De mens moet deze strijd en dit lijden aanvaarden en in die zin gracieus zijn. 3. Zefanja is een natuurlijk overgangsgebied tussen woestijn en water. Alleen in de eeuwige woestijn kan de mens aan zichzelf afsterven. 4. Alleen als de mens diep genoeg doordringt in deze woestijn, door gracieus te zijn, dan komt de mens vanzelf als in een natuurlijk proces tot het levengevende water. 5. Het ware gracieuze is de diepte in alles zien, en dat je zo alles ook poëtisch kunt aanvaarden als een raadsel. Het is iets wat je zelf kunt winnen en verdienen. Het gaat niet buiten jezelf om. 6. Dwazen zijn een sta in de weg, maar zijn ook een raadsel. Zij houden dus zelfs voor ons de sleutel vast om verder te kunnen komen. Daarom moeten wij veel aanvaarden, wat ook de boodschap is van Zefanja. We kunnen niet ontkomen aan de woestijn. We moeten er doorheen, en kunnen niet halverwege terugkeren. In de woestijn gebeurt vanzelf het wonder van de natuur.
2051 Online Touch Home