verzoend worden. los van, en dat is de heilige gebondenheid. 15. Ismael werd door zijn moeder meegenomen naar het land Rebekkah. 16. Ismael leerde door zijn honger en geduld wat de ware tentendienst inhield, dit in tegenstelling tot Mozes die hiervoor te materialistisch was en daardoor niet tot Rebekkah kon komen. Er is dus een duidelijk verschil tussen de mozaische tentendienst en de ismaelitische tentendienst. De vervreemding 17. Het hongerpad van Ismael is het ravijn waarin de mens zijn lagere wil volledig moet verliezen. 18. De wil moet onderworpen zijn aan de hogere natuurkennis. 19. In het ravijn waar de mens zijn lagere wil verliest, daar ontvangt de mens de onweerstaanbare kennis, wat een loon is. 20. Het is heel erg dualistisch. Er zit een grote, onnaspeurlijke diepte in. 21. In de onontkoombaarheid is alles vereeuwigd is. Als je het eenmaal hebt ontvangen, dan kom je daar ook niet meer 1294 22. In het hongerravijn verliest de mens dus zijn lagere wil. Dit is het pad van de eenling. 23. Er moet commentaar op gegeven worden, en het moet in een grotere context worden besproken. 24. Er is dus groot verschil tussen het orthodoxe en het diepere, exegetische. 25. De mens moet juist de hongerput in om tot de uitverkiezing te komen. 26. Dat is het hongerpad wat leidt tot de volharding, oftewel het geduld. 27. In het proces van het volkomen worden van het geduld en de vereeuwiging, is het vreemde en de vervreemding. 28. De sobere moest tot de eeuwige volharding komen, het volkomen geworden geduld, tot het eeuwige ijs waarin hij het erymantische zwijn kon strikken en stroppen, als beeld van de lagere wil die werd onderworpen aan de hogere kennis. 29. Het eeuwige ijs is ook een beeld van
2805 Online Touch Home