hoofdstuk 28 de rivier van de hemelse vergetelheid Is er nog leven in ons ? Stroomt de rivier van hemelse vergetelheid nog in ons ? Rivieren 10:15 Waarom wordt de hemelse vergetelheid gelijkgesteld aan leven ? Omdat buiten de hemelse vergetelheid de dode kennis regeert. De mens is veelal opgebouwd uit dode kennis, en de dode kennis heeft de ziel van de mens gedood. Het is zeer giftige kennis, als de beet van een slang of een spin. Wij zijn op weg naar de rivier van vergetelheid. Het is een lange weg, en de weg wordt steeds smaller. We moeten loskomen van dode kennis, van vleselijke kennis. De rivier van vergetelheid komt ons dan ook tegemoet. Het omhult ons in onze nachtmerries. Het haalt ons uit de greep van de wurgslang. Maar dan moeten we nergens meer aan vasthouden, alles loslaten. En wedergeboren worden in de schoot van de rivier van de hemelse vergetelheid. Deze werelden zijn opgebouwd uit dode kennis. Het verkoopt goed. Het slikt gemakkelijk weg. Maar de rivier van de hemelse vergetelheid is een tegengif. Het moet door je heen gaan stromen, als een grotere werkelijkheid. Je moet bereid zijn de nachtmerrie achter je te laten, een nieuwe taal te spreken, de hemelse rivier van vergetelheid door je heen laten stromen, je laten vullen, ook door je hoofd, want daar ligt zoveel dode kennis. Eerst moet je helemaal leeg worden. Laat het maar door je heenstromen, laat alles maar los, en laat het je maar opnemen. Laat je geheugen maar wissen van dode kennis. De rivier van de hemelse vergetelheid leidt je dan tot het hemelse woord waarmee je gevuld mag worden. Het woord is ook minderend, niet opgeblazen, niet verdichtend. Het woord leidt dus altijd terug tot de hemelse vergetelheid. Ze houden elkaar in stand, ze stuwen elkaar op. Dat is een natuur verschijnsel. De hemelse vergetelheid is de beveiliging van het hemelse woord. Zo kan het nooit opgeblazen worden. Ik droomde eens over de rivier van de hemelse vergetelheid. Het ging de scholen binnen, en de stoelen waarop de kinderen zaten begonnen te bewegen, en de rivier nam de kinderen mee naar buiten, en nam hen toen over het schoolhek. Laten we tot deze rivier gaan. Laat het je meenemen. Ga maar kopje onder. De nachtmerrie van dode kennis is een zware, waar we elke dag weer in zijn. We hebben de rivier van de hemelse vergetelheid nodig. Kom, rivier van de hemelse vergetelheid. Leidt ons tot de levende kennis, de hemelse kennis van uw woord. Het is een belangrijke kringloop van Moeder natuur. Telkens weer gaan wij de nachtmerrie in om daar de rivier van hemelse vergetelheid te brengen.
30 Online Touch Home