probleem al. Vers 8 zegt dan : ‘Er zijn zes bloemen in het huis van Eli, de hogepriester van Israël, de uitverkorene. Hij was de verzachter aller verzachters, en nu nam God hem weg, want hij waarschuwde zijn kinderen niet.’ Vers 9 is dan nog tragischer : ‘Samuel’s tranen zullen voor eeuwig op zijn graf vallen.’ However : Het is poëtisch. Daarna worden er woorden van hoop gesproken. Er is hoop in de bloemen, want die kunnen het verhaal zo draaien dat het goede er uit voortkomt. De bloemen staan voor poëtische variatie, die alle facetten laten zien, en dan ook alles herscheppen, in een nieuw zicht. De hele wereld kijkt nu naar Poetin, en vraagt zich af : Wat is hier gaande ? Iedereen houdt zijn adem in. Maar dat kun je ook poëtisch bekijken. Zijn naam zegt het al eigenlijk. Zo kun je de bloemenvelden ingaan om met dit mysterie te worstelen. Wordt zelf als een bloem. Heb het gezicht van een bloem, dat wil zeggen : Beschouw alles poëtisch. Ken de regels van het poëtische. Het is een gedicht. ‘Sommigen zullen dichter bij deze fontein komen, anderen zullen het meer en meer verlaten.’ Daar kun je hele tragische, legitieme prediking over voeren, maar je kunt ook de paradox van dit vers ingaan, het door de mozaïek-ramen bekijken. Het leven brokkelt telkens weer af, om nieuwe gezichten te laten zien. We zien in de eerste verzen van het boek Behemma een samenspel en een tegenspel tussen kerk en tuin. Als je naar je innerlijke natuurkerk bent gegaan, tot je innerlijke vrije, hemelse fontein, dan blijft het daar niet bij. Deze fontein stroomt ook weer de kerk uit, de tuin in, en je mag die stromen volgen. Je mag de rivier volgen, en het water ook brengen daar waar het niet is. Ik werd vanochtend wakker en een hemelse vlieg kwam tot mij. Ik kon de hemelse natuur dwars door alles heenzien, de vele subtiele effecten, het kaleidoscopische. En ik zag de boeken Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium uit de hemel vallen, en het boek Behemma steeg hoog op in de hemelen. Deuteronomium, de duistere grondwet in de harten, werd uitgebannen. Dat moet gezegd worden, dat mag gezegd worden. We zitten in de Genesis matrix, en nu is het tijd voor een nieuw Genesis. Roshland laat het zien : We moeten terug naar het begin, naar het orionse oergenesis. Is dat verantwoorde prediking ? Ja. De boeken van de voorouders hebben geen draagkracht voor deze moderne tijden. Wij als shamanen moeten zowel hun goden als hun geschriften van hen bevrijden, want die zijn overbelast. Ze werden overmatig centraal gesteld en overmatig versimpeld en geromantiseerd. Zo viel de mens in slaap. Kom niet aan hun heilige huisje. Nee, maar de boeken Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium zijn uit de hemel gevallen, zijn in veiligheid gebracht, want ze waren te hoog neergezet, te centraal. Ze moeten geholpen worden door de shamanen, tot rust gebracht worden. Ze worden teveel lastig gevallen, te vaak uit hun verband gerukt, zij en hun goden. Er moet balans komen tussen kerk en tuin. De kerk is diep en de tuin is groot. Durf ook over het tuinhekje heen te gaan. Er wordt heel veel van u afgehouden. Er wordt heel veel niet verteld. De mens is niet verfijnd. Daarom moet de mens terug naar de bloemen, het poëtische, het insectische. Leer van de insecten. Ze zijn veel genuanceerder. Vele mensen zullen overstuur zijn van bovenstaande woorden vanwege hun orthodoxe eenzijdigheid en stijfkoppigheid. Hoe durf ik dit allemaal te zeggen over hun heilige boeken. Maar zij hebben die boeken niet eens lief. Zij kennen die boeken niet eens. Die boeken roepen uit naar bevrijding, want ze zijn geketend in de kerken, en moeten die kerken op hun wenken bedienen. Ook deze geschriften mogen dus vrijkomen en hun plaats en veiligheid vinden in Behemma, door de mozaïek-ramen. Het is een bijzondere steen gegeven. Insecten komen vanuit de steen : een nieuwe dag met Behemma.
46 Online Touch Home