De volgende dag gingen ze op monsterjacht, en Elwin mocht ook mee. Het eerste monster wat ze zouden verslaan was het monster van betweterigheid, dat je het altijd beter denkt te weten dan de ander, terwijl je eigenlijk nog niks weet. Het gebeurt veel als mensen te lui zijn om te leren. Dan gaan ze liegen en bedriegen om hun eigen waarheid te maken, ten koste van de ander. Dat is het monster van de betweterigheid. Kennen jullie dit monster, jongens en meisjes ? Elwin kreeg een katapult mee. Daar moest hij het mee doen. Ze moesten naar het grottengebied gaan, waar het monster van betweterigheid ergens woonde. Elwin schrok heel erg toen hij het monster zag. Het monster was heel groot, en had hele grote tanden. Het monster zou Elwin zo kunnen opslokken. Daar had Elwin geen zin in natuurlijk. Elwin keek naar zijn katapult. Er stond op geschreven : leergierigheid. Het monster begon enorm te brullen, en Elwin begon nu wel heel bang te worden. De anderen begonnen al met speren te gooien, en sommigen schoten met pijl en boog. Het monster had al die tijd in de grot opening gestaan, maar kwam nu naar buiten. Elwin moest wel even slikken, en hij wilde wegrennen. Wat moest hij beginnen met zo'n klein katapultje. Vlak voor de stam stopte het monster. 'Ha,' brulde het monster. 'Ik kan jullie allemaal in één keer opslikken. Pijlen en speren doen me niet veel, en al helemaal niet zo'n klein katapultje. Elwin keek naar Sandra die dichtbij hem stond. 'Schiet, Elwin,' zei ze. Elwin pakte een steentje en schoot het naar het monster toe. Het monster begon nog harder te lachen. 'Ha ha, moet ik daar bang van worden ?' brulde het monster. Elwin keek weer naar Sandra. Tot Elwin's grote schrik stond Sandra weer stokstijf, en ook de anderen. Dit had hij eerder meegemaakt. Elwin was nu helemaal alleen nu de anderen als van steen leken, en Elwin begon terug te rennen naar het kamp, maar hij kon het kamp niet meer vinden. Hij hoorde het gebrul van het monster achter hem. 'Oh, wat moet ik nu doen,' jammerde Elwin. 'Rennen maar, Elwin,' zei Elwin tegen zichzelf, en rende door. Hij hoorde het monster achter hem hijgen. Hij voelde de warme adem van het monster al in zijn nek, maar gelukkig was daar de bol van de waarheid, zo midden in het oerwoud. De vreemdeling was daar ook nog, maar ook die stond stokstijf als steen. Snel sprong Elwin de bol in, en kwam weer terug op de berg. 'Dat was op het nippertje,' zuchtte Elwin. Maar Elwin wist nu wat zijn taak was. Hij moest eerst meer leren over de
21 Online Touch Home