iets verkeerds gedronken ? Op een nacht werd hij wakker van luid gebrul. Vanuit zijn kamerraampje kon hij gewoon de woestijn inkijken. Het was het monster van nieuwsgierigheid. Het was een heel woest monster, nog wel veel erger en groter dan een tijger of een leeuw. Maar toen veranderde het woeste monster ineens in een krantenverkoper. 'Nieuws, nieuws,' riep hij. 'Wie wil er wat nieuws ?' Hij had een pet op en een lange grijze jas aan met een tas vol kranten. Hij ging toen bij Elwin's raam staan en riep toen weer hetzelfde. 'Mijnheer, het is midden in de nacht,' zei Elwin. 'Wie gaat er nu midden in de nacht kranten lopen verkopen ?' 'Kan ik overdag bij je terugkomen ?' vroeg de krantenverkoper. 'Ik ben niet geinteresseerd in nieuws, maar in puzzel lessen,' zei Elwin. 'Ik ben niet nieuwsgierig, maar leergierig.' 'Ja, dan moet je niet bij mij wezen,' zei de krantenverkoper. 'U kwam hier, niet andersom,' zei Elwin, 'dus wegwezen.' 'Ik kwam niet voor jou,' zei de krantenverkoper. 'Waarom kwam je dan naar mijn raam ?' vroeg Elwin. 'Zijn er nog anderen daar ?' vroeg de krantenverkoper. 'Die slapen nog,' zei Elwin. 'Wij zijn niet geinteresseerd, en al helemaal niet als woeste monsters van nieuwsgierigheid zomaar in krantenverkopers veranderen.' Toen gaf de krantenverkoper hem een mep met de krant. Elwin greep de krant en verscheurde die voor de ogen van de krantenverkoper. 'Ik heb er toch velen van,' zei de krantenverkoper. 'Goed,' zei Elwin, 'eet ze maar lekker op. Eet smakelijk.' 'Mij niet gezien,' zei de krantenverkoper. 'Ik zal jou opeten.' Toen veranderde de krantenverkoper weer in een woest monster en probeerde door het raam te komen. Elwin probeerde uit zijn kamer te ontsnappen maar die bleek op slot te zitten. Het monster was inmiddels de kamer binnen gekomen en Elwin stond stijf tegen de muur. 'Ik zal je vermalen tot krant !' brulde het beest. 'Het zal groot nieuws zijn !' Maar Elwin voelde iets in zijn hart opborrelen. Het was de rode bol, de puzzelschool. En de bol begon zich helemaal in lagen om hem heen te vormen. Toen gaf de rode bol het beest een mep, en het beest werd zo door het raam naar buiten geslingerd. Het kleine stukje waarheid wat toen vrijkwam maakte Elwin's bijltje compleet. De boom met de monstervruchten van belangrijker zijn moest omgehakt worden. In de rode bol ging Elwin er naartoe met het bijltje van leergierigheid. Maar toen ze daar aankwamen was de boom al omgehakt, en er dansten geen kinderen meer omheen. Iemnand anders had het boompje al omgehakt. Wie ? Sandra. Sandra stond dichtbij de omgehakte boom met een bijltje, en met haar
28 Online Touch Home