hadden een brede glimlach en ze stonden daar met medailles en bekers. "Zij hebben de laagste band behaald van hun vechtsport," sprak het boertje. "Wat voor kleur is dat ?" vroeg ik. "Paars," sprak het boertje. "En kunnen ze daarna nog lager ?" vroeg ik. "Ja," sprak het boertje. "Daarna kunnen ze verder met verdienen van roze strepen." "En hoe is deze vechtsport genaamd ?" vroeg ik. Het boertje zweeg. Na een tijdje sprak hij : "Het is gewijd aan zij die verdronken was." Ik was even stil. In de verte hoorde ik het geluid van treinen. Nog steeds wist ik eigenlijk niets over zij die verdronken was, en ik kon er ook beter maar niet om vragen. De kinderen glimlachten naar mij. Ze hadden een bepaalde trots over zich. Natuurlijk kwam dat door de laagste band die ze hadden behaald. Hier hadden ze hard voor gewerkt. "Gezegend bent u in de naam van zij die verdronken was," zei één van de jongens tegen ons. Terwijl twee andere jongens elkaar aanstootten en fluisterden : "Dat is de koning." Toen we dichterbij hen kwamen maakten ze allemaal een buiging. 24
25 Online Touch Home