sprak ze. 'Klinkt eng,' zei Evert. 'Dus het is toch een soort slaap ?' 'Ja,' zei ze, 'maar veel dieper dan slaap.' Evert trilde. Hij voelde dat hij wilde neerliggen, en dat deed hij. De vrouw ging bij hem zitten. 'Vind je het erg dat ik bij je kom zitten ?' vroeg de vrouw. 'Nee,' zei Evert. 'Ik ken je alleen niet, en weet niet of ik je wel kan vertrouwen. Je zegt dat dit een doodsmerrie is, erger dan een nachtmerrie. Ik weet niet wat ik kan verwachten.' 'Je leven was al een doodsmerrie,' zei ze. Hij zuchtte en beefde. 'Ik zal je geen kwaad doen,' sprak ze. 'Je bent immers aan het einde van je doodsmerrie gekomen.' 'Oh, het is al bijna afgelopen ?' vroeg Evert. 'Leer de natuur kennen,' sprak ze. 'Het is iets van de natuur.' Hij voelde zich niet op zijn gemak. Hij 82
83 Online Touch Home