Neeltje: “Ik werkte als Hoofd Zorg in Bornholm. Toos kwam bij me omdat ze behoefte hadden aan palliatieve zorg voor patiënten en naasten. Hospices waren op dat moment nog schaars in Nederland. De initiatiefgroep vergaderde bij de pastoor thuis. Het plan werd werkelijkheid, we kregen huisvesting in de tijdelijke units naast Bornholm toegewezen. Het zag er daar niet uit, totaal uitgewoond. Met hulp van heel veel mensen konden we het opknappen en maken tot een thuis voor veel mensen. De ondernemersvereniging Ondernemend Hoofddorp heeft ontzettend veel voor Bardo gedaan, geregeld en gesponsord. En zo waren er vele bedrijven, kerken en particulieren die ons hielpen. De kracht en energie die ontstond door het samendoen, was zo enorm groot. Voor mij is het nog steeds een wonder!” De eerste ontmoeting met Bardo Annemarie: “Mijn eerste ontmoeting met Bardo was het sollicitatiegesprek. Ik kende het eigenlijk niet zo goed en ik was ook niet bekend in Haarlemmermeer. Ik kwam onzeker binnen, met het gevoel van ‘zou magere Hein er ook zijn?’ Het is goed om dat gevoel vast te houden, dat zijn ook de twijfels waarmee anderen bij Bardo binnenkomen. Dat ongemak was snel opgelost, door het team en de mensen en het feit dat ik werd aangenomen.” Marion: “Bij Atletiek Vereniging AVH sprak ik regelmatig met Milanda, destijds hardlooptrainer en werkzaam bij Bardo. Tijdens het lopen hadden we het vaak over ons werk. Op uitnodiging van Annemarie ben ik een kop thee gaan drinken. Ik voelde meteen een klik met Annemarie èn met hetgeen waar Bardo voor staat. Lang verhaal kort, na een aantal korte opdrachten, werk ik inmiddels al weer zo’n zes jaar bij Bardo. Wat me altijd is bijgebleven Toos: “Waar het in Bardo om ging is het huiselijke gevoel. Zo was er altijd een koekje bij de koffie, stonden er altijd verse bloemen. Iedereen die een voet bij Bardo over de drempel zette, voelde zich welkom. Dat gevoel van thuiskomen en je welkom voelen, daar ging het om.” 7
9 Online Touch Home